ارزيابي نقش طرح هاي بهسازي و نوسازي بافت هاي فرسوده شهري در بهبود كيفيت محيط شهري (مورد مطالعه : محله بريانك)

برخي از نواحي شهري با چالش هاي مهمي در زمينه هاي تخريب فيزيكي و محيطي، محروميت اجتماعي، ناامني، بيكاري، نابرابري هاي اقتصادي، كمبود مسكن و ترافيك روبرو هستند. يكي از اهداف اساسي فرايند برنامه ريزي شهري، حفظ و بهبود كيفيت زندگي و به تبع آن، ارتقاء كيفيت محيط شهري از طريق اجراي طرح ها و برنامه هاي شهري است. در تحقيق حاضر، ميزان تأثير طرح اجرايي بهسازي و بهبود كيفيت زندگي محله بريانك كه در سال 1384 براي محله بريانك تهيه شده، در ابعاد كيفيت محيط شهري محله بريانك شامل بعد زيست محيطي، عملكردي، زيبايي شناختي، كالبدي، اقتصادي و اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفي كاربردي بوده و براي شكل گيري تكيه گاه نظري پژوهش از مطالعات كتابخانه اي و براي گردآوري داده ها از مطالعات ميداني (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش محله بريانك واقع در منطقه 10 تهران با 28329 نفر مي باشد. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي، تعداد 379 نفر به‌عنوان نمونه تعيين گرديد و براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارهاي SPSS و Arc GIS استفاده شد و اثراث اجراي طرح بهسازي و نوسازي محله بريانك بر ابعاد زيست محيطي، عملكردي، زيبايي شناختي، كالبدي، اقتصادي و اجتماعي كيفيت محيط شهري مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بعد از اجراي طرح، به جزء ابعاد كالبدي و عملكردي كه در آنها بهبود اندكي حاصل شده است، اجراي طرح بهسازي و بهبود كيفيت زندگي محله بريانك نه تنها نتوانسته در ارتقاء وضعيت ساير ابعاد موفق باشد، بلكه اين ابعاد سير نزولي داشته اند و ميزان نارضايتي از اين ابعاد و به طور كلي كيفيت محيط شهري در نظر ساكنين افزايش يافته است.