تعيين چارچوبي براي اندازه‌گيري رشد فراگير (مطالعه موردي كشورهاي با درآمد متوسط به بالا با تمركز بر ايران)

استراتژي رشد فراگير يك مفهوم جديد در اقتصاد رشد است كه به دليل وقوع همزمان رشد اقتصادي بالا از يك سو و فقر، نابرابري و بيكاري از سوي ديگر ظهور كرد و به عنوان چارچوب سياست‌گذاري در جهان مسلط شد. از آن زمان، تغيير سياست‌ها به سمت دستيابي به رشد فراگير، توجه محققان در سراسر جهان را به خود جلب كرد. اين مقاله سعي دارد با ارائه يك تعريف جامع از رشد فراگير، به محاسبه شاخصي مناسب با توجه به در دسترس بودن داده‌ها بپردازد. شاخص تركيبي رشد فراگير با استفاده از روش تجزيه مؤلفه‌‌هاي اصلي (PCA) در بازه زماني 2017-2000 براي كشورهاي منتخب با درآمد متوسط به بالا از جمله ايران محاسبه شد. نتايج نشان داد كه رشد فراگير در ايران طي سال‌هاي مورد بررسي افزايش داشته است. با اين وجود ميزان اين افزايش در مقايسه با كشورهاي منتخب كمتر بوده كه اين باعث فاصله گرفتن رشد فراگير در ايران در مقايسه با متوسط رشد فراگير كشورهاي منتخب بوده است.

Inclusive growth strategy is a new concept in growth economics that emerged due to the simultaneous occurrence of high economic growth on the one hand and poverty, inequality and unemployment on the other hand and became dominant as a policy framework in the world and attracted the attention of researchers around the world. This paper, by providing a comprehensive definition of inclusive growth, agrees to calculate the appropriate index with respect to the ability to access information for inclusive growth. For this purpose, Different dimensions of inclusive growth were identified and calculated using the Principal component analysis method (PCA) in the period 2000 -2017 to set a selected set of complaints with upper middle-income countries, including Iran. The results showed that inclusive growth in Iran has increased during the years under study. Despite this, the rate of this increase was less compared to selected countries, which has distanced the inclusive growth in Iran compared to the average inclusive growth in selected countries.