برآورد ضرايب گياهي فضاي سبز شهري با استفاده از الگوريتم سبال و تصاوير لندست (مطالعه موردي: شهر مشهد)

در خصوص برآورد تبخير تعرق فضاي سبز علاوه بر ضريب گياهي بايد ضرايب مربوط به خرداقليم، تعديل تراكم بوته و تنظيم گونه گياهي خاص نيز محاسبه گردند. در اين تحقيق با استفاده از تصاوير ماهواره اي لندست 7 و اطلاعات ايستگاه سينوپتيك مشهد ميزان تبخير تعرق واقعي فضاي سبز محاسبه و سپس با استفاده از پارامترهاي اقليمي و محيطي به دست آمده از تصاوير ماهواره اي و مدل سبال، رابطه اي بين ضريب ميكروكليما و دماي هوا و نيز رابطه اي بين ضريب تراكم و شاخص تفاضل نرمال شده پوشش گياهي برقرار شد. در نهايت با پايش رطوبت خاك به صورت ميداني در پارك غدير شهر مشهد، صحت سنجي روابط به دست آمده مورد بررسي قرار گرفت. با تعيين موقعيت مكان هاي ميداني بر روي تصوير ماهواره اي، و رابطه بين شاخص NDVI و ضريب تراكم فضاي سبز مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بهترين مدل ارائه شده با استفاده از رگرسيون خطي به صورت Kd=0.9941*NDVI+0.5058 با ضريب همبستگي برابر 0.98 مي باشد و حداكثر درصد خطا بين تبخير تعرق محاسبه شده براي فضاي سبز با استفاده از روابط استخراج و مقادير اندازه گيري شده از پايش وزني رطوبت كمتر از 24 درصد مي باشد. به دليل كم آبياري شديد در فضاهاي سبز جنگلي و در دسترس نبودن آب به ميزان كافي در اختيار گياه، محاسبه تبخير تعرق فضاي سبز با استفاده از مدل سبال مناسب نبوده و داراي خطاي زيادي مي باشد. بنابراين به جاي استفاده از مدل سبال مي توان از روابط استخراج شده براي تعيين ضرايب گياهي و نياز آبي فضاهاي سبز شهري استفاده نمود.