ارزيابي قابليت برنامه‌ريزي بيان ژن در تخمين تبخيرتعرق پتانسيل در مقايسه با رابطه هارگريوز ‌ ساماني

در مناطق داراي شرايط اقليمي گرم، با توجه به كمبود آب، برآورد تبخيرتعرق از اهميت ويژه‌اي در برنامه ريزي و مديريت منابع آب برخوردار است. در اين مقاله از رويكرد برنامه‌ريزي بيان ژن (GEP) جهت برآورد تبخير تعرق روزانه در ايستگاه هاي سينوپتيك يزد (اقليم گرم و خشك) و جيرفت (اقليم گرم و مرطوب) استفاده‌شده است. نتايج اين روش و رابطه ي تجربي هارگريوز ساماني با نتايج روابط تجربي پنمن مانتيث فائو 56 صحت سنجي شده است. براي ارزيابي كارايي روش‌هاي مورد استفاده، از پارامترهاي آماري ضريب تعيين (R2)، جذر متوسط مربعات خطا (RMSE) و ميانگين خطاي مطلق (MAE) استفاده‌شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه مدل GEP با 0.951R2= و mm/day 0.66RMSE= براي يزد و 0.958R2= و mm/day 0.65RMSE= براي جيرفت نسبت به رابطه هارگريوز ساماني از عملكرد بالاتري برخوردار است. ازاين‌رو استفاده از GEP به‌عنوان مدلي با قابليت‌هاي بالا به‌ منظور برآورد تبخيرتعرق در مناطق داراي اقليم گرم و خشك و همچنين گرم و مرطوب توصيه مي شود.