بهينه‌سازي پوشش خوراكي بر پايه نشاسته سيب‌زميني اصلاح شده و روغن سبوس برنج و بررسي تأثير آن بر ماندگاري انگور رقم عسگري

استفاده از پوشش‌هاي خوراكي روشي براي حفظ و نگهداري ميوه‌ها و محصولات كشاورزي به شمار مي‌آيد. پوشش‌هاي خوراكي با كاهش شدت تنفس ميوه‌ها، ماندگاري آن‌ها را به صورت چشم‌گيري افزايش و ميزان ضايعات را كاهش مي‌دهند. هدف از اين پژوهش، بهينه‌يابي توليد پوشش خوراكي براي نگهداري طولاني‌مدت انگور (گونه عسگري به دليل فساد‌پذيري بالا و فراواني زياد) توسط روش سطح پاسخ (RSM) و طرح عرف بهينه مي‌باشد. از غلظت‌هاي مختلف نشاسته سيب‌زميني استيله شده (3, 5 and 7 gr) و روغن سبوس برنج (0, 0.5, 1, 1.5 and 2 gr) جهت توليد پوشش بهره گرفته شد. همه نمونه‌ها تحت سرعت‌‌هاي مختلف اولتراتوركس (7, 14.5 and 22 rpm) هموژن گشتند. پارامتر‌هاي افت وزن ميوه، پايداري و aw پوشش به عنوان پاسخ‌هاي طرح آزمايشي در نظر گرفته شدند. تيمار‌ها (20 نمونه در2 تكرار) در سردخانه‌اي با دماي °С 4 و رطوبت 70 % به مدت 28 روز ذخيره‌سازي شدند. پارامتر‌هاي كيفي انگور شامل TSS، TA، pH، بافت و افت وزن هر 2 هفته مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين ميزان حبه‌هاي كپك‌زده در پايان دوره انبارداري محاسبه گرديد. مدل‌هاي توسعه‌يافته مربوط به افت وزن نمونه‌ها، پايداري و awژل امولسيوني پيش‌بيني كردند كه بهره‌گيري از 2 % روغن سبوس برنج، 6.57 % نشاسته سيب‌زميني استيله شده و سرعت هموژن كردن 7 rpm، منجر به ايجاد ژل امولسيوني با بيش‌ترين پايداري (93.6 %) و كم‌ترين aw (0.77) مي‌شود.