ارزيابي ميزان عفونت زايي گونه‌هاي قارچ Rhizopus بر روي لارو حشره mellonella Galleria و موش آزمايشگاهي

مقدمه: با وجود اينكه قارچ ريزوپوس اصلي ترين عامل ايجاد بيماري موكورمايكوزيس مي باشد، اطلاعات ما در مورد اين عوامل بيماريزا اندك مي باشد. قدرت عفونت زايي سويه هاي R. microsporus وR. arrhizus كه از منابع مختلف باليني و محيطي جمع آوري شده اند، در مدل آزمايشگاهي لارو حشره mellonella Galleria و موش مورد بررسي قرار گرفتند. روش بررسي: در اين مطالعه آزمايشگاهي، تعداد 26 سويه، 13 مورد از هر يك از دو گونه فوق در لارو حشره با غلظت نهايي 106/ml اسپور براي هر سويه آماده شدند. بيماري زايي 8 عدد از اين سويه ها در موش آزمايشگاهي نيز مورد بررسي قرار گرفت. نمونه هاي تلقيح شده در لارو حشره به مدت 6 روز و موش هاي آزمايشگاهي به مدت 14 روز مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات آماري به وسيله نرم افزار Graphpad Prism (GraphPad Software, San Diego, CA) انجام شد. داده هاي مربوط به بقاء نمونه ها با استفاده از نمودارهايKaplenMeyer رسم و با استفاده از تست log rank آناليز شدند. ميزان p.value كمتر از 0/05 درصد در نظر گرفته شد. نتايج: ميزان كشندگي قارچ R. arrhizus در لارو حشره و موش هاي تلقيح شده بيشتر از R. microsporusبوده است. تفاوت بيماري زايي در دو واريته R. arrhizus معنادار نبود. ميزان مرگ و مير ارتباطي با منبع جداسازي نداشته و در ميان سويه هاي مربوط به يك گونه متغير بودند. توليد سم باكتري همزيست در گونه R. microsporus ، بر ميزان مرگ و مير تاثيري نداشت. مرگ و مير در دو نوع مدل آزمايشگاهي يك الگوي مشابه را نشان مي دهد. نتيجه گيري: با توجه به بروز مرگ و مير در نمونه هايي با منبع محيطي، چنين استنباط مي گردد كه اين گروه از قارچ ها ماهيت فرصت طلب داشته، در شرايط مساعد قادر به ايجاد بيماري در افراد مستعد مي باشند. مدل آزمايشگاهي لارو حشره نتايج قابل قبولي را در مقايسه با مدل حيواني بدست مي دهد.