نووارگي اجتماعي در تعامل دوسويه شهروندي و فضاي هيبريدي شهرهاي قرن بيست‌ويكم نمونه موردمطالعه: شهر تهران

امروزه درك كامل شهر، نيازمند حركت از ميان جهان واقعي به دنياي مجازي و برعكس است. فضاي شهري، بستري است كه روابط اجتماعي و حيات مدني در آن جريان مي‌يابد. تكنولوژي به‌عنوان جزء جدايي‌ناپذير از زندگي، شهرها را تحت تأثير تغييراتي بنيادين و كاركردي قرار داده و به‌نوعي ويژگي نوين آنها در قرن بيست ويكم شناخته مي‌شود. اين دگرگوني‌ها، دو فضايي شدن زندگي و به‌تبع، شهرونداني با استحاله رفتاري را در پي داشته است. به‌بيان‌ديگر فضاي شهري هيبريدي، شهروندي با عملكرد دوگانه واقعي-مجازي را خلق كرده است. پژوهش حاضر از نظر ماهيت، كيفي و از نظر هدف، كاربردي است. جمع‌آوري داده‌ها علاوه بر مطالعات ميداني و اسنادي، از طريق پرسشنامه آنلاين به‌صورت تصادفي ساده صورت گرفته است. ازآنجاكه جامعه موردمطالعه نامحدود بوده، تعداد نمونه بر اساس فرمول كوهن 559 تعيين كه جهت اطمينان بيشتر 660 پرسشنامه آنلاين از 22 منطقه شهر تهران تكميل‌ شده است. روايي پرسشنامه از طريق پرسشنامه آزمون به تعداد 35 عدد و پايايي با آلفاي كرونباخ سنجيده شده است. تحليل يافته‌ها نشان مي‌دهد كه همبستگي و رابطه معنادار و متقابلي ميان متغيرهاي پژوهش شامل روابط اجتماعي، كالبد شهر و شهروندان وجود دارد و از برآيند اين تعاملات فضاي هيبريدي در تهران به‌عنوان نماد شهر قرن بيست‌ويكمي خلق‌شده و فناوري نقش تسهيلگر ارتباطي را در اين بين بازي مي‌كند؛ اين تعاملات هر روز بيش از روز قبل تقويت ‌شده و نووارگي اجتماعي در حال شكل‌گيري است.

no abstract