شناسايي روابط ميان مؤلفه‌‌هاي ارزيابي لجستيك امداد در زنجيره تأمين بشردوستانه با رويكرد ديمتل فازي

زنجيره تأمين بشردوستانه امداد و نجات در حوادث غيرمترقبه به عنوان يك فعاليت مهم مديريت بحران، مي‌‌تواند در نجات جان انسان‌‌ها، انتقال آسيب‌‌ديده‌‌گان به مراكز اورژانسي، تخليه بي‌‌خانمان‌‌ها از ناحيه حادثه ديده و برآورده كردن نياز افراد در شرايط بحران، نقش كليدي ايفا نمايد. هدف‌ ازانجام ‌مقاله حاضر ارائه ‌يك ‌مدل ارزيابي لجستيك امداد و نجات در وقوع بحران زلزله محتمل شهر تهران است. ابتدا با استفاده از بررسي مباني نظري و پيشينه پژوهش به شناسايي ابعاد و شاخص‌‌هاي لجستيك امداد و نجات با نظر خبرگان و روش غربال‌‌گري فازي پرداخته شد. جامعه و نمونه آماري بيست نفر از خبرگان و اساتيد دانشگاهي مسلّط به اين مباحث مي‌‌باشند. پس از شناسايي ابعاد و شاخص‌‌هاي لجستيك امداد و نجات، پرسش‌‌نامه‌‌هاي مقايسات زوجي با طيف فازي بين خبرگان توزيع گرديد. روايي پرسش‌‌نامه‌‌ها با استفاده از نظر خبرگان (روايي صوري) و پايايي پرسش‌‌نامه‌‌ها با استفاده از روش گوگوس و بوچر مورد بررسي و تأييد قرار گرفت. نتايج حاصل از بررسي ابعاد با استفاده از تكنيك آزمايشگاه ارزيابي و تحليل تصميم‌‌گيري فازي نشان داد، بُعد تهيه آب، غذا و خدمات پزشكي بيشترين تاثيرگذاري و تخليه و پناه دادن به حادثه‌‌ديدگان بيشترين تأثير‌‌پذيري را شامل مي‌‌شود. در بررسي شاخص‌‌ها، مقاوم‌‌سازي ساختمان‌‌هاي مسكوني، اداري، آموزشي و درماني، اسكان اضطراري، تهيه‌‌ي آب آشاميدني با كيفيت و ميزان استفاده از فناوري‌‌هاي مدرن لجستيك و امداد (ست نجات؛ روبات؛ سگ‌‌هاي نجات‌‌ و...)، بيشترين تاثيرگذاري و مقاوم‌‌سازي نيروگاه‌‌ها، پالايشگاه‌‌ها، خطوط انتقال برق، نفت، گاز و شريان‌‌هاي فاضلاب، جست‌‌و جو و نجات مفقودين، تهيه غذاي با كيفيت و رسيدن كمك‌‌هاي امدادي در حداقل زمان ممكن بيشترين تأثير‌‌پذيري را شامل مي‌‌شود. نتايج مقاله حاضر مي‌‌تواند ديد جامعي را به مديران بحران كشور در خصوص شناخت مؤلفه‌‌هاي لجستيك امداد و نجات ارائه نمايد.