بررسي فقهي و حقوقي چالشهاي بيماري هاي واگيردار با حقوق و تكاليف خانوادگي

بيماري‌هايي كه قدرت سرايت بالايي دارند همانطور كه تمام ابعاد زندگي بشر را تحت تأثير قرار مي‌دهد، بر روابط حقوقي ميان افراد نيز تأثير به سزايي گذاشته و با برخي حقوق و تكاليف تعارض­هايي را ايجاد كرده است. قواعد حل تعارض ميان ضرر رساندن به خود و اضرار به ديگري اقتضا مي­كند كه ترك قرنطينه (به عنوان مؤثرترين راهكار كنترل بيماري در جامعه) براي فرد مبتلا به چنين بيماري‌هايي به دليل تقدم مصالح و سلامت جامعه بر فرد حرام باشد. از سوي ديگر با نگاه تكليف مدارانه به حضانت، وجوب حضانت كودك مبتلا به اين بيماري براي والديني كه افراد پرخطر محسوب مي­شوند، به دليل حكومت قاعده لاضرر برداشته مي­شود؛ ولي با لحاظ ماهيت حق مدارانه حضانت و اطلاقات ادله ايثار ممكن است نتوان حكم به حرمت نگهداري از كودك داد. در نقطه­ي مقابل نيز اگر والدين مبتلا به اين بيماري شدند و كودك در معرض خطر اين بيماري قرار گرفت، قاعده لاضرر اقتضا مي­كند جهت حفظ سلامتي كودك، تا زمان سلامتي والدين، حضانت از آنان سلب شود. همچنين به دليل حكومت قاعده لاضرر بر ادله­ي اوليه وظيفه­ي وجوب نفقه از عهده­ي زوج بيمار ساقط است و نهادهاي حمايتي حكومت بايد شرايط رفاهي فرد مبتلا به اين بيماري را فراهم كند يا مشاغلي كه ملازمه با ترك قرنطينه ندارد، فراهم كند