عنوان مقاله :
بازتعريف شاخص‌هاي مكاني ارتقاء دهندۀ پايداري اجتماعي با رويكرد راهبرد بازآفريني شهري در بافت تاريخي شهر سنندج
پديد آورندگان :
سجادي، ژيلا دانشگاه شهيد بهشتي تهران، تهران، ايران , اردلاني، روناك دانشگاه يزد، يزد، ايران , ماندگار، رضوان دانشگاه پيام نور بوشهر، بوشهر، ايران , جمالي حاجي حسن سفلي، عين الله دانشگاه آزاداسلامي واحد تبريز، تبريز، ايران , رسولي، كمال دانشگاه شهيد بهشتي تهران، تهران، ايران
كليدواژه :
شاخص‌هاي مكاني , پايداري اجتماعي , بازآفريني شهري پايدار , بافت تاريخي شهر سنندج
چكيده فارسي :
وسعت بافت‌هاي تاريخي و فرسوده در ايران و كم‌توجهي به لايه‌هاي اجتماعي در تشخيص اين‌گونه بافت‌ها، لزوم پرداختن به حوزه‌هاي اجتماعي و مكان را روشن مي‌سازد. رويكرد اخير، «بازآفريني شهري» است كه ديد جامعي به بافت‌هاي تاريخي و حفاظت آن دارد. هدف اين پژوهش بازتعريف شاخص‌هاي مكاني ارتقاء دهندۀ پايداري اجتماعي با رويكرد بازآفريني شهري در بافت تاريخي شهر سنندج مي‌باشد. روش تحقيق به‌صورت توصيفي - تحليلي و نوع آن كاربردي مي‌باشد. نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي بوده و با فرمول كوكران، 400 نفر براي پرسشگري انتخاب شدند. داده‌هاي بدست آمده از طريق نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج نشان داد كه شاخص‌هاي تنوع فعاليتي، تراكم و فشردگي، طراحي منظر محله به ترتيب با ارزش عددي «0.854، 0.748، 0.871» بيشترين تأثير را بر ابعاد فعاليت‌پذيري، انسجام فضايي – كالبدي و عدالت‌مندي دارند. همچنين شاخص‌هاي مربوط به «هويت‌مندي» با ميانگين عددي 0.730 و شاخص‌هاي مربوط به «عدالت‌مندي» با ميانگين عددي 0.691 بيشترين تأثير را بر پايداري اجتماعي بافت ناكارآمد مركزي شهر سنندج دارند.
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
برنامه ريزي توسعه شهري و منطقه اي
