كليدواژه :
تروريسم , فقه , اسناد بين المللي , نهضت هاي رهايي بخش
چكيده فارسي :
در فقه اسلامي مفاهيمي مانند ارهاب، اغتيال، فتك، بغي و محاربه وجود دارند كه هرچند ممكن است كاملاً مترادف مفهوم تروريسم نباشند، ولي چون ازعوامل تهديد كننده امنيت به شمار مي روند و از مصاديق «منكر» تلقي مي شوند، اسلام با آنها مخالف است. بر اين اساس، در فقه سياسي اسلام، رفتارهايي مانند محاربه، يعني سلاح بركشيدن به منظور ايجاد خوف و وحشت و سلب امنيت و آسايش از مردم، جرم انگاري و براي مقابله با آن مجازات هاي شديدي مقرر شده است. از نظر اسناد بين المللي نيز نقض گسترده حقوق و آزادى هاى اساسى بشر، ازجمله سركوب سياسى و تبعيض هاى اجتماعى از موجبات اساسى اعمال خشونت آميزى است كه جرم انگاري شده و عموماً تروريسم ناميده مىشوند. در اين ميان، كشورهاي غربي با تفسيري موسّع از تروريسم و به تبعيت از پروتكل اول الحاقي به كنوانسيونهاي 1949 ژنو، مبارزه هاي نهضت هاي رهايي بخش را يك مخاصمه مسلحانه بين المللي تلقي كرده و مبارزه با آنها را در قالب تروريسم پذيرفته اند. نگارندگان با روش توصيفي-تحليلي و رويكرد مقايسه اى و شيوه گردآورى منابع به صورت كتابخانهاى، ضمن بيان ديدگاه اسلام و اسناد بين المللي درباره تروريسم، در صددند اثبات نمايند بر مبناى نگرش حقوق اسلامي، مبارزه هاي نهضت هاي رهايي بخش در قالب جهاد اسلامى يك «اقدام دفاعى» براى احقاق حق، دفع ستم و رفع فتنه و مقابله با ظلم و استكبار بوده و حق مدارانه است.
چكيده لاتين :
In Islamic jurisprudence, there are concepts such as Erhab, Eghtial, Fatk,
Baghy and Moharebah which although may not be completely synonymous
with the notion of terrorism, due to being among the factors threatening the
security and are considered to be examples of Munkar (anything denounced
as evil), Islam opposes them. Accordingly, in political jurisprudence of
Islam, moharebah, that is to say taking up arms in order to create fear and
panic and depriving the people of security and comfort is criminalized and
severe punishments are provided to tackle with it. In accordance with
international instruments, widespread violations of fundamental human
rights and freedoms, including political repression and social discriminations
are regarded be fundamental causes of violent acts which are criminalized
and generally are called terrorism. Western countries, with a broad
interpretation of terrorism and following the Additional Protocol I to 1949
Geneva Conventions, have considered the struggles of the liberation
movements as an international armed conflict and have accepted fighting
against them in the form of terrorism. The authors, through a descriptiveanalytic and comparative method and a library-based approach in collecting
sources, while expressing the view of Islam and international instruments on
terrorism, are seeking to prove that based on the view of Islamic law, the
struggles of liberation movements in the form of Islamic jihad are defensive
actions to realize the truth, repel the oppression and eliminate sedition, and
confront oppression and arrogance and are right-oriented
