بررسي و بهينه سازي فرآيند لپن‌كاري تخت با استفاده از الگوريتم ژنتيك چند هدفه با رويكرد مرتب سازي نامغلوب

فرآيند لپن‌كاري يكي از مهم‌ترين فرآيندهاي پرداخت‌كاري به منظور رسيدن به سطوحي با تختي بالا است. در اين مقاله در فرآيند لپن‌كاري تخت يك طرفه، اثر پارامترهاي اندازه ذرات ساينده، درصد وزني ذرات ساينده در دوغاب لپن‌كاري و فشار لپن‌كاري بر نرخ برداشت ماده، تختي و زبري سطح قطعات لپن‌كاري شده مورد بررسي قرار گرفته است. آزمايش‌ها توسط دستگاه لپن‌كاري لپ مستر 15 و بر روي قطعاتي از جنس فولاد 440c انجام شده‌اند. مهم‌ترين مشكل در فرآيندهاي لپن‌كاري، پايين بودن نرخ برداشت ماده است كه سبب افزايش هزينه و زمان توليد مي‌گردد. بنابراين در فرآيندهاي لپن‌كاري، انتخاب شرايطي كه بتواند علاوه بر توليد قطعاتي با دقت‌هاي هندسي و زبري سطح موردنياز، نرخ برداشت ماده بالايي نيز داشته باشد بسيار مهم و ضروري است. در اين مقاله براي اولين بار با استفاده از الگوريتم بهينه‌سازي چندهدفه ژنتيك با رويكرد مرتب‌سازي نامغلوب به بهينه‌سازي همزمان نرخ برداشت ماده، زبري سطح و تختي قطعات لپن‌كاري شده پرداخته و بهينه پارتو مربوطه، بدست آورده شده است. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهند كه اين الگوريتم بهينه‌سازي ابزاري مفيد و قدرتمند براي بهينه‌سازي همزمان نرخ برداشت ماده، زبري سطح و تختي قطعات لپن‌كاري شده است و با استفاده از اين الگوريتم بهينه‌سازي مي‌توان قطعاتي با زبري سطح و تختي مورد نياز را با نرخ برداشت ماده بالا توليد كرد. در نتيجه با استفاده از اين الگوريتم بهينه‌سازي علاوه بر ايجاد قطعاتي با كيفيت مطلوب، هزينه و زمان توليد نيز كاهش مي‌يابد.