خوردگي و ارتعاش: عوامل موثر بر تغييرات جهت‌گيري فاز متخلخل در چدن خاكستري

چدن خاكستري به دليل وجود سيليسيوم، قابليت ريخته‌گري بالايي دارد. توانايي بالاي ماشين‌كاري قطعات خاص اين آلياژ هستند كه سبب كاربرد گسترده آن در صنعت گرديده ريخته شده و ميرايي ارتعاش دو خاصيت تقريبا است. استفاده از براده‌هاي ماشين‌كاري به عنوان ماده اوليه ساخت قطعات، در چند سال اخير مورد توجه محققان قرارگرفته است. در اين پژوهش، از براده ماشين‌كاري چدن خاكستري به عنوان ماده اوليه جهت توليد ساختارهاي متخلخل استفاده گرديد. ساختارهاي متخلخل توليدي تحت دو فرآيند عمده و مخرب صنعتي يعني خوردگي و ارتعاش به صورت متوالي و موازي قرار داده شد. به منظور نشان دادن قدرت تخريب و مقايسه اين فاكتور در اين دو فرآيند، تغييرات جهت‌گيري فاز متخلخل (ناشي از جذب انرژي‌هاي دو فرآيند مخرب) اندازه گيري گرديد. مشاهده گرديد بيشترين ميزان جذب انرژي كه همراه با بيشترين تغييرات در جهت‌گيري فاز متخلخل مي‌باشد؛ تابع ميزان تخلخل، نوع فرآيند مخرب و ترتيب اعمال خوردگي و ارتعاش مي‌باشد. در حالتي كه دو فرآيند ارتعاش و خوردگي به صورت متوالي اعمال شود؛ مكانيزم غالب در اعمال تغيير جهت فاز متخلخل، خوردگي مي‌باشد؛ كه توانايي كمتري در ايجاد تغييرات ريزساختاري دارد. در صورتي كه فرآيندهاي مخرب به صورت موازي اعمال شود؛ نمونه‌اي با مقدار متوسط تخلخل 42 ،%بيشترين جذب انرژي را داشته و مكانيزم غالب در اين حالت، ارتعاش است.