تعيين الگوي بهينۀ كشت با تأكيد بر محدوديت منابع آب در شهرستان ارزوئيه

تاكنون، هدف اغلب روش‌هاي تعيين الگوهاي بهينه كشت محصولات زراعي صرفاً افزايش سود توليدكنندگان بوده، در حالي كه در بيشتر مناطق ايران، با بهره برداري بي‏ رويه از منابع محدود، توليد پايدار به خطر افتاده است. بنابراين، مد نظر قرار دادن اهداف كمينه ‏سازي مصرف نهاده ‏هاي كمياب نظير آب در تعيين الگوي بهينه كشت ضروري است. هدف تحقيق حاضر تعيين الگوي كشت بهينه با توجه به شرايط كم ‏آبي در منطقه ارزوئيه از توابع استان كرمان بود. بدين منظور، از روش برنامه ‏ريزي رياضي اثباتي (PMP) و رهيافت بيشينه آنتروپي (ME) استفاده شد. نتايج نشان داد كه با اِعمال محدوديت پنج تا چهل درصدي در عرضه آب آبياري، سطح زير كشت كليه محصولات زراعي منتخب شهرستان ارزوئيه، به‏ جز گندم آبي كه اصولاً نياز آبي آن كمتر از ديگر محصولات آبي است، كاهش مي يابد. بنابراين، اجراي برنامه‏ هاي سياستي مناسب مانند قيمت تضميني گندم و جو همگام با نرخ تورم، تعيين نرخ آب ‏بهاي پرداختي كشاورزان مطابق با روند تغييرات ارزش اقتصادي آب در بلندمدت و استفاده از سياست محدوديت منابع آب در دسترس توأم با سياست تعديل در قيمت‌گذاري توصيه مي‏شود.