تحليل شاخص‌هاي حكمروايي شهري و تأثير آن بر كيفيت مكان (مطالعۀ موردي: شهر آذرشهر)

جهان شهري‌تر شده است كه اين شهري‌شدن بر الزامات كيفيت زيست بشري تأكيد مي‌كند. ناتواني در تأمين ابعاد مختلف زندگي شهري تأثيرات مهمي بر رفاه زيستي شهروندان دارد. بسياري از ناتواني‌ها ناشي از شيوۀ سنتي مديريت شهري است. رويكردهاي گوناگوني در عرصۀ مديريت شهري مطرح شده است كه حكمروايي شهري، از مطرح‌ترين آن‌هاست. حكمروايي جايگزيني براي روش‌هاي سنتي مديريت و حكم‌راني به‌شمار مي‌آيد. در اين مقاله، به تحليل نقش شاخص‌هاي حكمروايي در آذرشهر پرداخته شده است. براي ارزيابي تأثير اين شاخص‌ها بر كيفيت زندگي، از آمار توصيفي و استنباطي شامل t ‌تك‌نمونه‌اي و تحليل واريانس يك‌طرفه استفاده شد. همچنين ضريب رگرسيون چندمتغيره براي تحليل تأثير عملكرد شاخص‌هاي حكمروايي شهري در كيفيت مكاني شهري به‌كار گرفته شد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، از نظر شهروندان شاخص‌هاي كارايي و اثربخشي و همچنين مسئوليت‌پذيري وضعيت بهتري دارند. با توجه به سطح معناداري آزمون و نيز كرانه‌هاي بالا و پايين سطح اطمينان، پاسخ‌دهندگان در آذرشهر اثرگذاري متغيرها بر حكمروايي را تأييد كرده‌اند. نتايج حاصل از آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه با آزمون‌هاي تعقيبي دانكن و توكي براي مقايسۀ وضعيت شاخص‌ها نيز، وضعيت بهتر و مطلوب‌تر دو شاخص كارايي-اثربخشي و همچنين مسئوليت‌پذيري را نشان مي‌دهد. با استفاده از ضريب رگرسيون تأثير هركدام از شاخص‌هاي حكمروايي در كيفيت مكاني شهري سنجيده شد و نتايج نشان داد ميان حكمروايي خوب شهري و كيفيت مكاني رابطۀ معنا‌داري وجود دارد. شاخص پاسخگويي و شفافيت بيشتر و مشاركت كمترين تأثير را بر كيفيت مكاني دارند. نتايج پژوهش مي‌تواند درك بهتري از مورد مطالعه را براي مديران شهري فراهم كند تا با درنظرگرفتن اين تحليل‌ها در تصميم‌گيري‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي شهري عملكرد بهتري داشته باشند. مدل حكمروايي موفق با درنظرگرفتن علمي متغيرها در شهرها و بهبود عملكرد و به‌كارگيري اصولي آن مي‌تواند موجب بهبود محيط‌هاي شهري شود.