تعيين شاخص تركيبي سنجش محروميت در شهرستان‌هاي منطقه سه آمايش سرزمين بر اساس شاخص‌هاي قانون استفاده متوازن كشور

محروميت ازجمله مسائل و مشكلاتي است كه در اكثر كشورها براي برنامه ريزان دولتي وجود داشته و اينكه دولت‏ها براي حل و يا كاهش آن چه راهكارهاي را بايد اتخاذ كنند، ازجمله مسائل مطرح و مشكل‌آفرين براي آنان است. هدف اين پژوهش رتبه‌بندي شهرستان هاي منطقه اي 3 آمايش سرزمين (كرمانشاه، همدان، ايلام و لرستان) از نگاه درجه محروميت بر اساس 24 شاخص قانون استفاده متوازن است. در اين تحقيق براي وزن دهي شاخص هاي از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) و براي رتبه‌بندي شهرستان ها از نگاه درجه محروميت از روش تاپسيس استفاده ‌شده است. نتايج نشان مي دهد كه از ميان 24 شاخص مورد نظر شاخص هاي نرخ بيكاري، باسوادي و بهره‌مندي روستا ها ازآب آشاميدني سالم، بيشترين اثرگذاري را در تعيين درجه محروميت شهرستان ها دارا هستند. همچنان شهرستان‏هاي اسلام‌آباد غرب، ثلاث باباجاني و دوره (چگني) به ترتيب هر يك با ضرايب 0.474، 0.460 و 0.404 در رتبه‏هاي اول، دوم و سوم از نظر محروميت بر اساس شاخص هاي مرتبط با قانون متوازن محسوب ميشوند. شهرستان‏هاي دره شهر، بهار و ايوان به ترتيب هريك با ضرايب 0.038، 0.036 و 0.032 در جايگاه چهل و دوم، چهل و سوم و چهل و چهارم قرارگرفته ‌اند. بنابراين، شوراي برنامه ريزي و توسعه استان هاي منطقه سه مي بايست اعتبارات قانون متوازن استاني را جهت شتاب بخشيدن به كاهش محروميت در شهرستا ن هاي مزبور در حوزه طرح ها و پروژه هاي اشتغالزا، آموزش مهارت هاي انساني و ارتقاي زيرساخت هاي آموزشي و بهره مندي روستاها از آب آشاميدني اختصاص دهند