اقتصاد آزمايشگاهي؛ مفهوم، سير تحول تاريخي، روش شناسي

اقتصاد آزمايشگاهي يكي از روش هاي مورد استفاده در اقتصاد است كه به بررسي و يافتن قواعد حاكم بر رفتار بازيگران اقتصادي، ارزيابي نظريه ها و فرضيه هاي اقتصادي و ارائه توصيه هاي سياست گذاري از طريق ايجاد شرايط تصميم گيري واقعي براي افراد، مي پردازد. اين روش در دهه هاي اخير جايگاه ويژه اي پيداكرده است. هدف اين مقاله ارائه يك مطالعه پايه اي از اقتصاد آزمايشگاهي جهت كمك به تسهيل و گسترش انجام مطالعات آزمايشگاهي در داخل كشور است. آشنايي با اين روش و انجام مطالعات آزمايشگاهي جهت استخراج رفتار و تمايل واقعي افراد، مي تواند به انتخاب سياست هاي مناسب و موفقيت آن ها در سطح كلان كمك زيادي كند. اين مقاله با روش مطالعه كتابخانه اي سعي كرده است تا به اين پرسش ها پاسخ دهد كه منظور از اقتصاد آزمايشگاهي چيست و دلايل پيدايش و تحولات تاريخي آن كدام است. بدين منظور سير تحول تاريخي اين روش از دهه 1930 و فراز و فرودهاي آن تا زمان كنوني بررسي شده است. همچنين در اين مقاله به اين پرسش پاسخ داده شده است كه اقتصاد آزمايشگاهي چگونه به بررسي نظريات و موضوعات اقتصادي مي پردازد و روش تحقيق آن چگونه است؛ و بر همين اساس به بررسي شرايط عمومي آزمايش ها، انواع آزمايش ها و چگونگي انجام آن ها و مراحل كلي اجراي يك آزمايش پرداخته شده است.