آسيب شناسي خصوصي سازي آموزش عالي ايران

هدف اين پژوهش آسيب شناسي خصوصي سازي آموزش عالي ايران است.. اين پژوهش از نظر روش، كيفي و از نوع توصيفي اكتشافي است و با استفاده از مدل سه شاخگي انجام پذيرفته است. جامعه آماري پژوهش سه گروه صاحبنظران و خبرگان آموزش عالي، سياستگذاران آموزش عالي و هيات علمي يا مديران ارشد دانشگاه هاي غيردولتي بوده اند. نمونه گيري هدفمند ملاك محور و با استفاده از روش گلوله برفي انجام شده است. براي تحليل داده ها از روش مقوله بندي باز استفاده شده و مقولات مربوط به هر قسمت از آسيب هاي ساختاري، كاركردي، و محيطي كدگذاري شد. و تحت 8 آسيب اصلي مفهوم پردازي شد. در قسمت آسيب هاي ساختاري تحت سه مقوله اصلي قانوني، سياستگذاري، و مديريتي و سازماني، در قسمت آسيب هاي كاركردي تحت سه مقوله آموزش، و پژوهش و اشتغال، در قسمت آسيب هاي محيطي تحت سه مقوله فرهنگي و اجتماعي، سياسي، و اقتصادي قرار گرفت. هم چنين بر اساس يافته هاي پژوهش راهكارهايي از جمله بازنگري در مقررات و ضوابط جاري وزارت علوم، حمايت از بورسيه شدن مربيان دانشگاه ها و موسسه هاي آموزش عالي غيردولتي غيرانتفاعي جهت بهبود هرم هيأت علمي در اين واحدها، افزايش اختيارات هيأت مؤسس و امنا جهت تسهيل در تصميم گيري هاي مربوطه، استقرار نظام اعتبار سنجي و اعتبار بخشي دانشگاه ها، و تدوين سند آمايش سرزميني براي آموزش عالي ارائه شد.