بررسي مقايسه اي آماده سازي سرويكس و تحريك زايمان در حاملگي طول كشيده با گذاشتن سوند فولي از راه سرويكس بهصورت سرپايي و بستري

مقدمه: يكي از روش‌هاي معمول ختم بارداري در حاملگي‌هاي طول كشيده، آماده‌سازي سرويكس با گذاشتن سوند فولي در بيمارستان مي‌باشد. اخيراً در مورد آماده‌سازي سرويكس به‌طور سرپايي جهت كاهش مدت بستري مطالعاتي انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه نتايج آماده‌سازي سرويكس به‌صورت سر‌پايي و بستري انجام شد.  روش‌كار: اين مطالعه مورد شاهدي در سال 1398 بر روي 231 زن با حاملگي طول كشيده انجام شد. ابتدا سوند فولي از راه سرويكس براي آنان گذاشته شد. گروه سر‌پايي به منزل فرستاده شدند و گروه ديگر بستري شدند. پس از دفع سوند در دو گروه اينداكشن با استفاده از ميزوپروستول و اكسي‌توسين انجام شد. مدت بين گذاشتن سوند تا دفع آن و تا زمان زايمان، دوز ميزوپروستول و اكسي‌توسين مصرفي، مدت بستري، بروز تب بعد از زايمان و ميزان سزارين در دو گروه تعيين شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي كاي دو، تي مستقل و يا معادل ناپارامتري انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.  يافته‌ها:اختلاف فاصله زماني بين گذاشتن سوند و دفع سوند (0.000=p) و فاصله زماني بين گذاشتن سوند و زايمان (0.046=p) بين دو گروه معني‌دار و در گروه بستري كمتر بود. ميزان نياز به ميزوپروستول (0.000=p) و نياز به اكسي‌توسين (0.02=p) بين دو گروه متفاوت و در گروه سرپايي كمتر بود. روش زايمان و ميزان تب بعد از زايمان در دو گروه تفاوت معني‌داري نداشت (p=0/892 ،p=0/202) و مدت بستري نيز در گروه سرپايي كوتاه‌تر بود (0.051=p). نتيجه‌گيري: آماده‌سازي سر‌پايي سرويكس در حاملگي طول كشيده به‌صورت سرپايي بدون عارضه و باعث طول مدت بستري كوتاه‌تر مي‌شود.