بررسي ديسپاروني و رابطه آن با تغييرات استروژني و اختلال عملكرد جنسي زنان در نيمه دوم بارداري

مقدمه: ديسپاروني يا درد در حين مقاربت، از جمله مشكلاتي است كه برخي زنان تجربه مي كنند و اين مسأله به‌ويژه در دوران بارداري شدت مي يابد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ديسپاروني و رابطه آن با تغييرات استروژني و اختلال عملكرد جنسي در زنان باردار انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي در طي سال‌هاي 98-1397 بر روي 50 نفر از زنان باردار مراجعه كننده به مطب هاي متخصصين زنان و زايمان و نيز روان‌شناسان باليني شهر مشهد كه با مشكل ديسپاروني مراجعه كرده بودند به‌عنوان گروه مورد و 50 نفر از زنان باردار عادي و غيرمبتلا به‌عنوان گروه شاهد انجام شد. زنان باردار در حد فاصل ماه‌هاي چهارم تا پنجم بارداري قرار داشتند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل اطلاعات جمعيت‌شناختي، ابزار اندازه‌گيري مصاحبه باليني ساختار يافته براي اختلالات محور I و II و DSM-IV، پرسشنامه استاندارد عملكرد جنسي FSFI و نيز اطلاعات مربوط به بيماري در چك‌ليست محقق‌ساخته بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون ضريب همبستگي پيرسون انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره كل عملكرد جنسي در گروه باليني 5.65±6.84 و نمره ديسپاروني (مقاربت دردناك) 4.22±5.46 بود كه نمرات گروه مورد به مراتب بالاتر از گروه شاهد بود. همچنين ميزان استروژن در زنان باردار مبتلا به ديسپاروني نسبت به زنان باردار بدون ديسپاروني كاهش يافته بود و در گروه مورد 12.04±21.68 و در گروه شاهد 18.12±36.21 بود كه تفاوت معناداري به لحاظ تغييرات استروژني در اين دو گروه يافت شد (p 0/05). نتيجه‌گيري: كمتر بودن سطح استروژن در ايجاد ديسپاروني مؤثر است. همچنين سابقه ديسپاروني با اختلال عملكرد جنسي مرتبط بود؛ به‌طوري‌كه نمره كل عملكرد جنسي و استروژن در گروه بيمار كمتر از گروه عادي بود. آنچه شيوع ديسپاروني را بيشتر مي‌كند، سابقه اختلال در عملكرد جنسي مي باشد. به‌طور كلي زنان در نمونه شاهد در عملكرد جنسي نمرات بهتر و در مقاربت دردناك، نمرات پايين‌تري گرفته و مشكل خاصي نداشتند.