تجربه ي زيسته ي دختران ساكن در اقامتگاه‌ (مطالعه ي پديدارشناختي در شهر تهران)

در نگاه اول شايد انتخاب شيوه‌ي زندگي فردي تصميم شخصي به نظر برسد، اما با نگاهي عميق‌تر مي توان گفت دگرگوني‌هاي شكل گرفته در شيوه‌ي زندگي افراد، گذشته از آن كه متأثر از تحولات جاري جامعه است، خود زمينه‌ساز و اثر گذار بر شكل‌گيري تحولات آتي خانواده و جامعه نيز خواهد بود. نتايج به دست آمده از مطالعات و پژوهش‌هاي صورت گرفته در سال‌هاي اخير نشان مي‌دهد در پي تغييراتي چون افزايش تحصيلات و مهاجرت دختران زندگي در اقامتگاه‌ها در شهرتهران افزايش يافته است. اين پژوهش با رويكرد پديدارشناسي تفسيري اسميت، فلاور و لاركين، فهم و تفسير دختران ساكن در اقامتگاه‌ و تجربه‌ي زيست آنها از اين شيوه زندگي را مطالعه كرده است. جامعه‌ي آماري پژوهش 16 نفر از دختران ساكن در اقامتگاه در شهر تهران است. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌ي عميق نيمه‌ساختاريافته به‌دست آمد. نتايج به دست آمده نشان داد تنهايي مفرط، احساس تعليق در زندگي، بي هدفي، كاهش روابط با خويشاوندان از تجاربي است كه اين دختران پشت سر مي‌گذارند.