بررسي قابليت برخي از گياهان پوششي در مهار علف هاي هرز

Investigating of the Ability of some Cover Crops to Weeds Control

بررسي تأثير برخي از گياهان پوششي در مهار علف ­هاي­ هرز طي آزمايشي در پاييز 1397 در شهرستان نمين واقع در استان اردبيل در دو مرحله با سه تكرار اجرا شد. مرحله اول آزمايش در قالب طرح بلوك­هاي كامل تصادفي شامل فاكتـور كشت گيـاهان پوششي زمستانه (چاودار (Secale cereale L.)، ماشك گل خوشه­ اي (Vicia villosa Roth.)، خللر (Lathyrus sativa L.) و ماشك لامعي (Vicia panonica L.)) بود. مرحله دوم آزمايش در قالب طرح فاكتوريل بر پايه بلوك­هاي كامل تصادفي مشتمل بر فاكتور زمان­ هاي نمونه ­برداري (قبل از خاتمه يافتن رشد گياهان پوششي (حضور سبز گياهان پوششي) و 40 روز پس از خاتمه يافتن رشد گياهان پوششي (بقاياي گياهان پوششي)) انجام پذيرفت. نتايج نشان داد كه بيشترين تراكم كل علف­ هاي­ هرز مربوط به تيمارهاي ماشك گل­ خوشه ­اي و خللر (به­ ترتيب 30/50 و 27 بوته در مترمربع) و همچنين كمترين تراكم در تيمارهاي چاودار و ماشك لامعي (به ­ترتيب 17/5 و 22 بوته در مترمربع) برآورد شدند. همچنين، نتايج نشـان داد كه بيشترين تراكم كل علف­ هاي هرز تحت تأثيـر زمان نمــونه ­برداري از دومين زمــان نمونه ­برداري (30/33 بوته در مترمربع) در حضور بقاياي حاصل از گيـاهان پوششي و كمترين تـراكم كل علف­ هاي هرز (18/16 بوته در مترمربع) از اولين زمان نمونه ­برداري در حضور سبز گياهان پوششي حاصل شد. بيشترين ميزان شاخص شانون - وينر و شاخص سيمپسون به تيمارهاي ماشك گل ­خوشه­ اي، خللر و ماشك لامعي مربوط بود. گياهان پوششي چاودار، ماشك لامعي و اولين زمان نمونه­برداري (حضور سبز گياهان پوششي) مناسب­ترين گونه گياهان پوششي و زمان­ هاي نمونه ­برداري به­ منظور كاهش تراكم علف­ هاي هرز بودند. از نتـايج به ­دست آمده چنين استنباط مي­گردد كه بين زيست­ توده گيـاهي (استقرار، زمستان گذراني و رشد مجدد گياهان پوششي) و ميزان تراكم و زيست ­توده خشك علف ­هاي هرز رابطه موازي وجود دارد. به­ طوري ­كه، با افزايش زيست­ توده گياهان پوششي، تراكم و زيست­ توده علف­ هاي هرز كاهش يافتند.

To investigate the effect of some cover crops incontroling weed, two experiments were conducted during the fall of 2018 at Namin in Ardabil province both with three replications.The first experiment was conducted in a randomized complete block design using four speacies of winter cover crops consisting of Rye (Secale cereal L.), Hairy vetch (Vicia villosa Roth), Chickling pea (Lathyrus sativa L.) and Hungarian vetch (Vicia panonica L.). The second experiment was conducted in a factorial design, based on randomized complete blocks with two sampling times: (before the end of cover crops growth (when the cover crops were green) and 40 days after the end of cover crops growth (when the cover crops were not green). The results showed that the highest total weed density was related to Hairy vetch and Chickling pea treatments (30.5 and 27 plant per square meter, respectively) and lowest weed density to Rye and Hungarian vetch treatments (17.5 and 22 plant per square meter) respectively. The results also showed that the highest total weed density was recooded from the second sampling time (30.33 plant per square meter) and the lowest total weed density (18.16 plant per square meter) was obtained from the first time of sampling. The highest levels of Shannon-Wiener and Simpson indices were related to the clusters of Hairy vetch, Chickling pea and Hungarian vetch. Rye and Hungarian vetch cover crops, and the first sampling time (presence of green cover crops) were the most suitable types of cover crops and sampling times to reduce weed density. It can be inferred that there is a parallel relationship between plant biomass (establishment, overwintering and regrowth of cover crops) and weed density and dry biomass. Thus, with increasing biomass of cover crops, the density and biomass of weeds would decrease.