اثر يك دوره تمرين هوازي به همراه مكمل هيدورالكلي خارخاسك بر نشانگر‌هاي استرس اكسيداتيو ميتوكندريايي بافت قلبي موش‌هاي صحراي مسموم‌شده با پراكسيد هيدروژن

هدف: استرس اكسيداتيو باعث تخريب DNA و آپوپتوز شده و منجر به بيماري قلبيعروقي مي‌شود. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير تمرين و مكمل خارخاسك بر نشانگر‌هاي استرس اكسيداتيو بافت قلب موش هاي صحرايي بود. روش ها: در يك كارآزمايي تجربي، 42 موش صحرايي نر ويستار به‌ طور تصادفي در هفت گروه شامل 1) كنترل (مسموم‌شده با پراكسيد هيدروژن بدون دريافت عصاره)، 2) تمرين هوازي، 3) تمرين هوازيعصاره گياه خارخاسك پنج ميلي‌گرم به ازاي هركيلوگرم وزن بدن در روز، 4) تمرين هوازيعصاره گياه خارخاسك ده ميلي‌گرم به ازاي هركيلوگرم وزن بدن در روز، 5) عصاره گياه خارخاسك پنج ميلي‌گرم به ازاي هركيلوگرم وزن بدن در روز، 6) عصاره گياه خارخاسك ده ميلي‌گرم به ازاي هركيلوگرم وزن بدن در روز، 7) كنترل سالم تقسيم شدند. تمامي گروه‌ها صد ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن پراكسيد هيدروژن را به مدت چهارده روز و به‌ صورت درون صفاقي دريافت كردند. موش‌هاي صحرايي در گروه‌هاي مكمل، عصاره هيدروالكلي گياه خارخاسك با دُزهاي پنج و ده ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن در روز به روش گاواژ دريافت كردند. تمرين هوازي روي تردميل با سرعت 23 متر در دقيقه، سي دقيقه در روز، پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شد. 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، بافت قلب موش‌ها جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از ‌آزمون تي مستقل، تحليل واريانس دو طرفه و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معنا‌داري P 0.05 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد عصاره گياه خارخاسك، تمرين و آزمايش تركيبي عصاره گياه خارخاسك با تمرين هوازي منجر به افزايش معنا‌دار سطوح متيل گوانين، تعادل اكسيدانتپرواكسيدانت (PAB) و سيتوكروم اكسيداز C، همچنين كاهش معنا‌دار مقادير آدنوزين تري‌فسفات (ATP) و مالون‌دي‌آلدئيد (MDA) بافت قلب موش‌هاي صحرايي نسبت به گروه كنترل مسموم‌شده با پراكسيد هيدروژن شد (0/05 P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه آزمايش توأمان تمرينات منظم هوازي و مصرف دُزهاي مختلف عصاره گياه خارخاسك عامل تعديل‌كننده در بيوژنز ميتوكندري و اثرگذار در كاهش تخريب DNA بافت قلب است و مقدار دُز كمتر مزاياي بيشتري به همراه دارد.