اولويت بندي مكاني استقرار صنايع تبديلي كشاورزي در استان گيلان با استفاده از روش TOPSIS

روستاها به‌عنوان مايه حيات مراكز شهري بايد از سطح توليدات بيشتري برخوردار باشند. استقرار صنايع تبديلي يكي از راهكارهاي جهش توليدات كشاورزي است. از طرفي تسريع در استقرار صنايع فوق نيازمند بكارگيري روشهاي مناسب مي‌باشد كه در اين ميان روش تاپسيس مي‌تواند برنامه‌ريزان را  ياري دهد. از اين رو پژوهش حاضر با هدف اولويت‌بندي مكاني استقرار صنايع تبديلي كشاورزي در استان گيلان بدنبال پاسخگويي به اين پرسش است كه كدام شهرستانها با توجه به شاخصهاي جمعيت و سرانه توليدات كشاورزي در اولويت برتر قرار دارند. پژوهش از نظر هدف كاربردي و مبناي روش آن توصيفي- تحليلي بوده، اطلاعات با بهره‌گيري از مطالعات كتابخانه‌اي و تكيه اصلي بر مستندات آماري كشور مي‌باشد. جهت تحليل داده‌ها از مدل تاپسيس و جهت وزن دهي به شاخص‌هاي كشاورزي با توزيع پرسشنامه از نظر 10 نفر از كارشناسان صنايع تبديلي كشاورزي استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه  شهرستان رودسر با امتياز نهايي 0.3914 به عنوان اولين گزينه انتخاب شده كوتاهترين فاصله را از جواب ايده‌آل و دورترين فاصله را از ناكارآمدترين مكان يعني شهرستان ماسال با امتياز نهايي0.0434 جهت استقرار صنايع تبديلي كشاورزي بر حسب قابليت دسترسي به مواد اوليه را دارا مي‌باشند. در نتيجه سرمايه‌هاي انساني و مالي، بايد در مكان‌هايي با قابليت برتر جهت دستيابي به اهداف توسعه پايدار بكار برده شود.