فراواني خوددرماني والدين در كودكان نيازمند مراقبت پزشكي شهر گرگان (98-1397)

زمينه و هدف: يكي از مهم‌ترين نگراني‌ها در كودكان خوددرماني والدين است كه مي‌تواند سبب تاخير در تشخيص صحيح، افزايش موربيديتي و مورتاليتي كودكان شود. اين مطالعه به منظور تعيين فراواني خوددرماني والدين در كودكان نيازمند مراقبت پزشكي شهر گرگان انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي - تحليلي روي ۲۷۰ كودك مراجعه كننده به درمانگاه تخصصي مركز آموزشي درماني طالقاني گرگان طي سال‌هاي 1397 تا 1398 انجام شد. داروهايي كه والدين خودسرانه و قبل از مراجعه به پزشك طي هفته اخير به كودكان خورانده بودند؛ مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: جنسيت 58.5% از كودكان پسر و 41.5% دختر بود. ميانگين سني كودكان 4.15 ±5.79 سال تعيين شد. 60.4% از والدين به عنوان اولين اقدام به خوددرماني معتقد بودند. طي هفته اخير 48.9% از والدين براي درمان بيماري فعلي كودك خوددرماني كرده بودند كه تب برها و ضددردها 31.8%، گياهان دارويي 17.4%، آنتي بيوتيك‌ها 11.4% و ساير داروها 23.5% گزارش شد. 91 درصد از والدين دوز صحيح درمان را نمي‌دانستند و 96.3% از والدين در خصوص عوارض جانبي، موارد منع مصرف و موارد احتياط مصرف دارو آگاهي نداشتند. بين شغل والد (شغل آزاد) با انجام خوددرماني ارتباط آماري معني‌داري يافت شد (P 0.05). نتيجه‌گيري: خوددرماني والدين به ميزان 48.9% انجام شده بود. 91 درصد والدين از دوز صحيح داروها و 96.3% از عوارض جانبي احتمالي، موارد منع مصرف و خطرات احتمالي داروها آگاهي نداشتند.