تحليل رضايتمندي شهروندان از فضاي نوار ساحلي در شهرهاي بندرگاهي (مطالعۀ موردي: شهر بوشهر)

سواحل يكي از اركان هويت‌بخش به شهرهاي بندرگاهي هستند كه بازتاب ارزش‌هاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي آن شهر به‌شمار مي‌آيند. اگرچه بخشي از نوار ساحلي شهرها كاركردهاي غيرشهري دارند، همچنان محدوده‌هاي وسيعي از آن‌ها را مي‌توان به‌مثابۀ فضاي شهري دانست. از همين‌رو، پژوهش توصيفي-تحليلي حاضر با هدف تحليل رضايتمندي شهروندان از فضاهاي نوار ساحلي شهرها، به استخراج نظرات كاربران اين فضاها در شهر بوشهر پرداخته و مبتني بر مطالعات اسنادي و مشاهدات ميداني از طريق پرسش‌نامه است. جامعۀ هدف پژوهش، ساكنان شهر بوشهر است كه 100 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري هدفمند بررسي شدند. در ادامه، داده‌ها در نرم‌افزار SPSS وارد شدند و تحليل آن‌ها به‌كمك مدل تحليل عاملي اكتشافي و مدل رگرسيون چندمتغيره خطي صورت گرفت. نتايج تحليل نشان مي‌دهد پنج عامل سرزندگي، آسايش محيطي، پايداري اكولوژيكي، حضورپذيري و نفوذپذيري به‌ترتيب بيشترين تأثير را بر سطح رضايتمندي مردم از فضاي نوار ساحلي دارند. همچنين نتايج تفصيلي‌تر نشان مي‌دهد از ميان چهار محدودۀ مورد مطالعه، نوار ساحلي جفره بالاترين امتياز و نوار ساحلي نفتكش كمترين امتياز را كسب كرده‌اند. با توجه به امتياز عوامل مختلف، اولويت مداخله براي نوار ساحلي جفره به عامل پايداري اكولوژيكي، نوار ساحلي ريشهر به عامل آسايش محيطي و نوارهاي ساحلي ليان و نفتكش به عامل سرزندگي مربوط هستند كه براساس آن‌ها راهبردهايي پيشنهاد شده‌ است.