شناسايي و رتبه‌بندي مولفه‌هاي انعطاف‌پذيري در نظام آماد و پشتيباني (مطالعه موردي: يك سازمان نظامي)

انعطاف‌پذيري به‌عنوان يك راهبرد براي بهبود پاسخگويي به تغييرات تلقي مي‌‌شود. مقاله حاضر با هدف اولويت‌بندي مولفه هاي انعطاف پذيري در آماد و پشتيباني به رشته تحرير درآمده است. اين پژوهش با روش توصيفي پيمايشي صورت گرفته است. جامعه آماري تحقيق يك سازمان نظامي بوده است كه با استفاده از نمونه گيري در دسترس، تعداد 52 نفر براي تكميل پرسشنامه انتخاب شده اند. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل شبكه اي فازي[1] جهت رتبه بندي مولفه‌هاي انعطاف‌پذيري زنجيره آماد و پشتيباني استفاده شده است. نتايج آماري تحقيق نشان‌دهنده اين است كه در بين مولفه‌هاي انعطاف‌پذيري بر اساس منطق نظامي (وروديفرآيند خروجي)، در ورودي‌ها (كالا)، به ترتيب مولفه هاي «تحويل»، «دسترسي به كالا» و «حجم» با وزن‌هاي مشخص، در رتبه اول تا سوم اهميت قرار دارند. در بين مولفه‌هاي ورودي (منابع)، به ترتيب مولفه هاي «دسترسي به منابع»، «سفارشي سازي» و «تامين فيزيكي» با وزن‌هاي مشخص، در رتبه اول تا سوم قرار دارند. همچنين در مولفه‌هاي مربوط به فرآيندها (تدارك)، به ترتيب مولفه هاي «منبع يابي»، «انبارداري» و «آماد و پشتيباني» با وزن‌هاي مشخص، در رتبه اول تا سوم اهميت قرار دارند و در بين مولفه‌هاي فرآيندها (حمل‌و‌نقل) به ترتيب مولفه هاي «شبكه حمل‌و‌نقل»، «بسته‌بندي» و «تحويل» در رتبه‌هاي اول تا سوم و در بين مولفه‌هاي انعطاف‌پذيري بر اساس منطق نظامي خروجي (كالا)، مولفه «دسترسي به كالا» بيشترين اهميت را در انعطاف پذيري دارد و مولفه هاي «تحويل» و «حجم» در رتبه‌هاي دوم و سوم قرار دارند. همچنين در بين مولفه‌هاي انعطاف‌پذيري بر اساس منطق نظامي خروجي (خدمات)، مولفه «دسترسي به خدمات» با بيشترين اهميت و بعد از آن مولفه‌هاي «حجم و پاسخگويي» در رتبه‌هاي دوم و سوم قرار دارند.