تركيب شاخص‌هاي EVI و SPI براي پهنه‌بندي مناطق حساس به خشك‌سالي (مطالعه موردي: استان كردستان)

ارزيابي خشك‌سالي، ازنظر زماني و مكاني، براي برنامه‌ريزي‌هاي كاهش خسارات در استان كردستان اهميت بسياري دارد. در اين تحقيق، از شاخص بارش استانداردشده و همچنين، شاخص پوشش گياهي بارزشده استخراجي از تصاوير ماهواره‌اي، به‌منزله پارامتر تعيين‌كننده خشك‌سالي، استفاده شده است. به‌اين‌منظور، داده‌هاي آماري ايستگاه‌هاي هواشناسي شامل حداكثر دماي ماهيانه، مجموع بارش ساليانه و نيز تصاوير سنجنده ماديس به‌كار رفته است. با مقايسه پارامترهاي هواشناسي شامل ميانگين دماي ساليانه، ميزان بارش ساليانه و همچنين مقايسه نقشه‌هاي شاخص بارش استاندارد و شاخص پوشش گياهي بارزشده، وضعيت خشك‌سالي منطقه در دوره زماني هفده‌ساله‌اي بررسي شده است. نتايج بررسي دو شاخص بارش استانداردشده و پوشش گياهي بارزشده نشان مي‌دهد كه خشك‌سالي ناشي از تغييرات بارشي داراي راستاي غرب به شرق است و پديده خشك‌سالي در مناطق شرقي شدت بيشتري دارد. در اين راستا، مناطق جنوبي حساسيت بالاتري نشان داده‌اند كه در مجموع، مناطق جنوبي، به‌ويژه جنوب‌شرق استان، بيشترين آسيب‌پذيري را در پديده خشك‌سالي داشته‌اند. مناطق داراي حساسيت بسيار بالاي خشك‌سالي حدود 10% مساحت اراضي استان را پوشش مي‌دهد و اين درحالي است كه 91% از مساحت مناطق با حساسيت بسيار زياد خشك‌سالي در كاربري كشت گندم ديم قرار دارد.