اثربخشي زوج‌درماني مبتني بر بهبود كيفيت زندگي برسبك‌هاي حل تعارض، رضايت زناشويي و كيفيت زندگي زوجين داراي سابقه پيمان‌شكني

پيمان‌شكني زناشويي يك رابطه عاشقانه يا درگيري عاطفي است كه منجربه نقص تعهد رابطه زناشويي و شكل‌گيري درجاتي از صميميت عاطفي و فيزيكي با فردي خارج از اين رابطه مي‌شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشي زوج‌درماني مبتني بر بهبود كيفيت زندگي برسبك‌هاي حل تعارض، رضايت زناشويي و كيفيت زندگي زوجين داراي سابقه پيمان‌شكني بود. بدين منظور از بين زوج‌هاي داراي سابقه پيمان‌شكني مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر اهواز در سال 98 چهار زوج وارد مرحله درمان شدند. در اين پژوهش از طرح آزمايشي تك موردي از نوع خط پايه چندگانه استفاده شد. پروتكل درماني زوج‌درماني مبتني بر بهبود كيفيت زندگي در دو تا چهار مرحله خط پايه، هشت تا ده جلسه مداخله و دو ماه پيگيري اجرا شد و زوج‌ها به پرسشنامه‌هاي كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (WHOQOL)، سبك‌هاي حل تعارض رحيم در زوجين (ROCIII) و رضايتمندي زناشويي اِنريچ (EMS) پاسخ دادند. نتايج نشان داد ميزان بهبودي در مرحله پس از درمان و پيگيري در رضايت زناشويي در مرحله پس از درمان و پيگيري 44.76 و 45.85، در حل تعارض و 39.88 و 48.54 و در كيفيت زندگي26.30 و 20.42 بود. بنابراين اين رويكرد بر اهداف درمان اثربخش بوده است. با استفاده از اين روش درماني زوجين پيمان‌شكن مي‌توانند كيفيت زندگي را افزايش داده و تعارضات خود را حل كنند.