جرياني از سرمايه اجتماعي و عوامل مؤثر بر آن در ايران

در سال‌هاي اخير با گسترش مدل‌هاي رشد درون‌زا، سرمايه انساني و اجتماعي به عنوان عوامل اصلي رشد اقتصادي مورد توجه قرار گرفته است. در اين راستا، سرمايه اجتماعي كه مؤلفه اصلي آن اعتماد است جايگاه خاصي در مطالعات رشد پيدا كرده است. هدف مطالعه پيش‌رو بررسي رابطه بين رشد اقتصادي و سرمايه اجتماعي در ايران است. براي اين منظور ارتباط بين نيروي كار، سرمايه فيزيكي، سرمايه اجتماعي و سرمايه انساني بر روي رشد اقتصادي با استفاده از داده‌هاي مقطعي و براي استان‌هاي ايران بررسي شده است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه سرمايه اجتماعي در كنار ساير عوامل توليد تأثير معناداري بر رشد اقتصادي داشته است. همچنين به منظور پيش‌بيني و برنامه‌ريزي آتي در جهت بهبود و افزايش سطح سرمايه اجتماعي، به سنجش مدل سرمايه اجتماعي پرداخته شده است. از بين عوامل مؤثر بر سرمايه اجتماعي، سن و اشتغال در بخش كشاورزي، حومه‌نشيني، نابرابري توزيع درآمد و مهاجرت تأثير معنادار و منفي بر سرمايه اجتماعي دارند در حاليكه، آموزش، مشاركت زنان در نيروي كار، اشتغال در بخش صنعت و خدمات، مالكيت خانه و تشكيل خانواده تأثير مثبت و معنادار بر سرمايه اجتماعي دارند. با توجه به نتايج، پيشنهاد مي‌شود كه دولت ضمن پيش‌بيني سرمايه اجتماعي استان‌ها باتوجه به عوامل مؤثر بر سرمايه اجتماعي، براي بهبود آن در استان‌هايي با سطح پايين سرمايه اجتماعي چاره‌جويي كند.

In recent years, with the development of endogenous growth models, human and social capital have been considered as the main drivers of economic growth. In this regard, social capital, which is a key component of trust, has gained a prominent place in studies of growth. In this study, the relationship between growth and social capital in Iran has been studied with respect to the theoretical foundations of economic growth models. The results show that social capital, along with other factors of production, had a significant effect on economic growth. Also, in order to predict and plan for future improvement of social capital, social capital model has been measured. Among the factors affecting social capital, age and employment in agriculture, suburbanization, income inequality and migration have a significant and negative impact on social capital whereas, education, women labor force participation, employment in industry and services, ownership Home and family formation have a positive and significant impact on social capital. According to the results, it is suggested that the government, while anticipating the social capital of the provinces, find a solution to improve it in the provinces with a low level of social capital, considering the factors affecting the social capital proposed in the present study.