ژئونرون‌هاي ارتفاعي و نقش آنها در ايجاد شبكة ثقلي آب خليج فارس به سواحل و فلات داخلي ايران

همه تحليل هاd انجام شده درباره سرانه اب مصرفي نشان مي دهد كه از سال 1279 (قرن 20) تا امروز به طور روز افزوني سرانه اب قابل دسترسي ايرانيان روبه كاهش بوده و از 4000 متر مكعب به 1760 مترمكعب در سال رسيده است. علت اين كاهش روز افزون هرچه باشد به معني ان خواهد بود كه براي تامين اب مورد نياز ، داشتن برنامه اي ملي ضروري است. بسياري از محققان معتقدند بخشي از اين مشكل را مي توان با مديريت منابع، مرتفع كرد ولي با اين وصف در برنامه بلند مدت 50 ساله كمبود اب قابل دسترس، موضوعي نيست كه بتوان بدون جايگزيني منابع جديد از ان چشم پوشي نمود . از طرفي توزيع ناهمگون منابع اب جوي در ايران ضرورت توزيعي تعادلي را منطقا پيشرو قرار مي دهد، از اين رو يكي از راه حل هاي پيشنهادي براي تامين منابع جديد ابي و توزيع همگون ان طرح شبكه سراسري اب ايران است. اين ايده صرف نظر از محاسبات هزينه -فايده مي تواند به عنوان طرحي چند مرحله اي مورد توجه وبررسي هاي اوليه قرار گيرد برخورداري از صدها كيلومتر مرز با اب هاي ازاد مزيت غير قابل انكارايران براي استفاده از اب دريا به عنوان يكي از شيوه هاي توليد منابع ابي جديد است، به ويژه ان كه كمبود اب در مناطق ساحلي وجزاير ازهم اكنون بشدت وجود دارد واگر توسعه مناطق ساحلي در اينده در دستور كار باشد اين موضوع جدي تر نيز خواهد شد. اين مقاله با اتكا به روش مقطع زدن ارتفاعي و تحليل ژئونرون هاي توپوگرافي، سعي در انتخاب مكان هايي از ساحل جنوبي ايران را دارد كه بتواند اب را به صورت ثقلي به نواحي ساحلي و بخشي از ايران مركزي هدايت كند و مقدمات اوليه بخشي ازطرح شبكه اب ملي را از منابع ابي خليج فارس و درياي عمان فراهم سازد.

All analyzes and surveys of per capita water consumption since 1279 (the 20th century) show that the per capita water available to Iranians has been declining, reaching from 4,000 m3 to 1,760 m3 per year. Whatever the reason for this increasing decline, it will mean that a national program is needed to supply the water needed. Many researchers believe that part of the problem can be resolved by resource management, but with the description in the long-term 50-year plan, water scarcity is not something that can be ignored without replacing new sources. On the other hand, the heterogeneous distribution of climate in Iran poses a rational need for equilibrium distribution. Therefore, one of the suggested solutions for supplying new water resources and distributing it in a homogeneous way is the Iran National Water Network. This idea, regardless of cost-benefit calculations, can be considered as a multi-step design and preliminary study. Hundreds of kilometers of open water border is an undeniable advantage of using seawater as a means of producing new water resources, especially as water shortages in coastal areas and islands are already severe and if the development of coastal areas is on the agenda in the future, this will be even more serious. This article attempts to select locations off the southern coast of Iran, using profiling and analysis of topographic points, which can drastically divert water to coastal areas and parts of central Iran and provide initial bases for part of the national water network plan from the Persian Gulf and Oman resources