نقش هاي آموزگاران در آموزش دين

The Roles of Teachers in Teaching Religion

هدف اين پژوهش، واكاوي تجارب زيسته آموزگاران و متخصصين علوم ديني و تربيتي درخصوص نقش‌هاي آموزگاران در آموزش ديني در دوره دوم دبستان است. براي دستيابي به اين هدف از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با آموزگاران و متخصصين استفاده شد و براي تجزيه‌ و تحليل اطلاعات از روش كدگذاري و مقوله‌بندي استفاده شد. پس از تجزيه‌ و تحليل، داده‌هاي حاصل از مصاحبه درخصوص نقش‌هاي معلم در آموزش ديني، به سه مقوله متخصص و بادرايت، ارتباط عاطفي معلم (دوست و راهنما) و نقش الگويي دسته‌بندي شد. ايفاي هريك از نقش‌ها نيازمند الزامات و تدابيري از جانب معلم است تا اثرگذار باشد. معلم به‌عنوان متخصص و مدبر بايد داراي قابليت‌هاي علاقه و تسلط لازم بر موضوعات ديني توانايي تشخيص و عملكرد مناسب در موقعيت‌هاي تربيتي باشد. برقراري ارتباط عاطفي و صميمي با دانش‌آموزان نيز، با استفاده از عملكردهاي مناسب آموزگار ازقبيل گفتگوي ساده و خودماني با دانش‌آموزان، استفاده از روش‌هاي تشويقي متنوع، شوخ‌طبعي و روحيه شاد و فعاليت‌هاي محرك و غيررسمي ميسر مي‌شود. ازهمه‌ مهم‌تر، معلم براي اينكه به‌ عنوان الگو مورد توجه دانش‌آموزان قرار گيرد، بايد بين گفتار و رفتارش تناسب وجود داشته باشد.

The purpose of this study is to analyze the lived experiences of teachers and specialists in various religious and educational sciences regarding the role of teachers in religious education in the second phase of primary school. To achieve this goal, semi-structured interviews were conducted with the teachers and the experts, and coding and categorization techniques were used to analyze the data. After the analysis, the data obtained from the interviews on teachers' roles in religious education were divided into three categories: expert and insightful, teachers' emotional relationship (as friends and guides), and the role teachers as models. Playing each of these roles requires characteristics and practices by the teachers to be effective. As an expert and insightful person, the teacher must have the required concern and mastery of religious subjects, as well as the ability to recognize and show proper practice in educational situations. Making an emotional and intimate relationship with students is also possible by showing appropriate measures such as warm and intimate conversations with students, various techniques of encouragement, humor and cheerful mood, motivation and comfortable relations. Most importantly, in order for the teachers to be considered as models for the students, there must be an acceptable balance between their speeches and behaviors.