اپيدمي در بازار كار: شواهدي از ايران

بازار كار ايران به واسطه دست‌كم يك دهه تحريم شديد اقتصادي و بيش از 50 سال بيماري هلندي و پيشي گرفتن سهم سرمايه و انرژي در توليد و واپس‌زدگي نيروي كار تحت فشار است و به‌طور تاريخي شامل گروه‌هاي آسيب‌پذيري است كه در وضعيت شكننده شغلي قرار دارند. در زمستان 1398، اپيدمي كرونا يك ضربه برون‌زا به اقتصاد وارد نمود و با ايجاد يك آزمايش طبيعي موجب شد كه گروه‌هاي آسيب‌پذير شناسايي شوند. در اين پژوهش، آثار ناهمگن اپيدمي بر بازار كار ايران ارائه مي‌شود. براي اين منظور، چهار متغير كليدي شامل نرخ مشاركت، طول مدت بيكاري، ساعات اشتغال، و نرخ تخريب شغل بررسي و گروه‌هاي آسيب‌پذير در هر كدام شناسايي مي‌شود. نخست، نرخ مشاركت در زنان و جوانان با كاهش قابل‌ملاحظه مواجه بوده است. همچنين، افراد جوياي كار بيش از كساني كه پيش از اپيدمي داراي شغل بوده‌اند، در معرض غيرفعال شدن قرار داشته‌اند. دوم، طول مدت بيكاري طولاني‌تر شده‌ است. سوم، ساعات اشتغال براي همه افراد به‌طور متوسط كاسته شده و براي افرادي كه اشتغال ناقص داشته‌اند، كم شده است. ولي برخلاف انتظار، براي افرادي كه پيش از اپيدمي اشتغال كامل داشته‌اند، افزايش يافته است. چهارم، از بين رفتن فرصت‌هاي شغلي در بنگاه‌هايي با اندازه متوسط رو به پايين شديدتر است. علاوه بر مقايسه معناداري تك‌متغيري، استحكام اين نتايج نيز با استفاده از مدلسازي مطالعات رخدادها و با كنترل ساير ويژگي‌هاي خانوار و در سطح افراد آزمون مي‌شود. اين واقعيات آماري بيانگر از دست رفتن اشتغال و منابع درآمدي براي گروه‌هاي آسيب‌پذير شامل زنان و جوانان و افرادي است كه حتي پيش از اپيدمي هم اشتغال ناقص داشته‌اند و نشانگر بدتر شدن توزيع درآمدي در دوران پس از كروناست. از اين‌رو، لازم است سياست‌هاي حمايتي به صورت هدفمند و با در نظرگرفتن اين ناهمگني و نه به صورت كلي و يكسان اعمال شود. پژوهش‌هاي آتي مي‌توانند با استفاده از مدلسازي‌هاي بيش‌تر پيش‌بيني دقيق‌تري از وضعيت سال‌هاي بعد ارائه دهند.

During the last decade, Iran's labor market has been under pressure by the sanctions and the long-term Dutch disease which injects physical capital and energy subsidy into the market and crowds the labor force out of the production lines. This situation has engendered vulnerable groups of the labor force. Furthermore, the Covid-19 epidemic pushed an exogenous shock into the economy and created a natural experiment to identify the most vulnerable groups. This study investigates the heterogeneous effects of the epidemic on Iran's labor market. We assess four main measures, including participation rate, unemployment spells, working hours, and job destruction rate. First, the results show that the participation rate has decreased substantially for women and youth. Also, those who were unemployed before the pandemic are more likely to become inactive during the pandemic. Second, unemployment spells last more after the pandemic. Third, working hours have been reduced on average, it has been reduced for those who had incomplete employment before the pandemic, but unexpectedly has increased for those who had worked completely (40 hours/week) before the pandemic. Fourth, the job destruction rate is higher among low-medium size firms, as compared to micro-firms or large ones. The robustness of these results has been tested using a multivariate model of event studies at individual level. Overall, the employment and income distributions have become worse for the vulnerable groups including part-time workers, young workers, and women. policymakers should consider such nonlinearities and design a targeted support plan. Future research may carry out survival analyses or structural estimations to predict the transition period towards a new post- Covid19 equilibrium.