تأثير آموزش آرامش عضلاني بر اضطراب و سازگاري نوجوانان كانون اصلاح و تربيت شهر اهواز

A study of muscular relaxation training anexity and young compatibility of reform and correction center

هدف اين پژوهش بررسي تأثير آموزش آرامش عضلاني بر اضطراب و سازگاري نوجوانان كانون اصلاح و تربيت شهر اهواز بوده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه نوجوانان كانون اصلاح و تربيت شهر اهواز است. براي انجام پژوهش با در نظر گرفتن سن، وضعيت اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي ابتلا به بيماري‌هاي حاد جسماني و رواني و ساير متغيرهاي مورد نظر در پژوهش نمونه‌اي به تعداد 80 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. سپس از ميان اين افراد تعداد 30 نفر به طور تصادفي انتخاب و به طور تصادفي به 2 گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. در اين پژوهش از روش آموزش تن آرامي عضلاني تدريجي موريس (1991) كه نسخه اصلاح شده روش جاكوبسن بود. همچنين براي سنجش متغير اضطراب از پرسشنامه اضطراب بك (BAI) و پرسشنامه سازگاري اجتماعي (SAI) دانش‌آموزان دبيرستاني ساعتچي، كامكاري و عسگريان استفاده شده است. گروه آزمايش طي 8 جلسه تحت آموزش آرامش عضلاني بودند اما گروه كنترل هيچگونه مداخله‌اي دريافت نكردند. داده‌ها با استفاده از آزمون نوين، آزمون كلموگروف- اسميرنف، تحليل كواريانس يك متغير (الگو) تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه ميان گروه آزمايش و كنترل از لحاظ اضطراب و سازگاري تفاوت معني داري وجود داشت (p<0/001). يعني ميانگين اضطراب در گروه آزمايش نسبت به پيش آزمون و گروه كنترل به طور معني‌داري كاهش اما ميزان سازگار در گروه آزمايش نسبت به پيش آزمون و كنترل به طور معني داري افزايش يافت. يعني آموزش آرامش عضلاني موجب كا هش اضطراب و افزايش سازگاري شده است. همچنين آموزش آرامش عضلاني موجب كاهش مشكلات مربوط به ابعاد عاطفي، اجتماعي، آموزشي سازگاري گروه آزمايش شده است.

The aim of this research was study the effectiveness of muscular relaxation training on anxiety and adjustment of juvenile rehabilitation and training center in Ahwaz. The research, method was per posttest and control group. The Sample consisted of 30 subjects who were matched from age, sex, educational status and other criteria considered in this research. Then randomly divided into two groups as experimental and control. The instruments were Beck anxiety inventory and young man adjustment inventory. The experimental group received 8 sessions of Morris muscular relaxation training but the control group did not receive any intervention. The results revealed that there was a significant difference between experimental and control group in anxiety and adjustment behavior. The rate of anxiety in experimental group in comparison with per test and control group significantly decreased but the rate of behavior adjustment in experimental group in comparison with pretest and control group significantly increased. Also, muscular relaxation training significantly decreased the problems of affection, social and educational components in experimental group.