بررسي نقش و جايگاه مفهوم ثبات و عدم ثبات نظام هاي سياسي در آمايش مناطق مرزي با تاكيد بر مناطق مرزي شرق ايران

No Title

آمايش مناطق مرزي از جمله پروژه ها و برنامه هاي است كه از جايگاه ويژه اي در مطالعات جغرافياي سياسي و انساني برخوردار مي باشد. در كشور ايران اين دست مطالعات به خاطر وجود مرزهاي طولاني و ويژگي هاي منحصر به فرد طبيعي –انساني آن از حساسيت و اهميت فراواني برخوردار است. از همين رو هدف اين مقاله علاوه بر تقويت ادبيات پژوهشي در حوزه مطالعات آمايش سرزمين، بررسي نقش و جايگاه مفهوم ثبات و بي ثباتي نظامهاي سياسي در آمايش مناطق مرزي شرق ايران مي باشد. در اين پژوهش از روش تحقيق توصيفي تحليلي بهره گرفته شده است. يافته هاي تحقيق با توجه به نمونه موردي پژوهش (مرزهاي شرقي ايران) نشان مي دهد كه مفهوم ثبات و بي ثباتي نظام هاي سياسي در سه بعد، سياست، اقتصاد و فرهنگ-اجتماع مي تواند آمايش مناطق مرزي كشور را تحت تأثير قرار دهد به نحوي كه هر بعد چالش هاي گوناگوني را در مسير توسعه و امنيت مناطق مرزي ايجاد مي كند مطالعات همچنين روشن ساخت كه برخي از ويژگي هاي مناطق مرزي با ابعاد بي ثباتي سياسي ارتباط تنگاتنگي دارند كه اين خود باعث افزايش شدت اثر پذيري مناطق مذكور از عامل خارجي است. در نتيجه گيري هم نشان داده شده است كه مفهوم مورد مطالعه تعيين كننده نگرش برنامه ريزان آمايشي مي باشد بدين جهت كه بي ثباتي نظام هاي سياسي دو كشور افغانستان و پاكستان موجب شكل گيري نگرش امنيتي انتظامي به مناطق مرزي شده است. و بر عكس پائين بودن نرخ بي ثباتي نظام سياسي كشور تركمنستان نسبت به دو كشور ديگر موجب شكل گيري نگرش توسعه محور و قائل به توسعه در مناطق مرزي شرق ايران شده است .

NO Abstract