شناسايي ريسك نگهداشت اعضاي هيئت علمي

امروزه منابع انساني به عنوان مهم‌ترين مزيت رقابتي و سرمايه سازماني به يك گزاره مسلم و قطعي مورد پذيرش همگان قرار گرفته است؛ به دليل رقابت شديد و كمبود كاركنان با توانايي و مهارت بالا، جذب و نگهداشت كاركنان با استعداد همانند ساير زمينه‌هاي اجرايي سازمان، در حوزه منابع انساني نيز همراه با ريسك‌هايي خواهند بود كه مي‌تواند كارايي و اثربخشي اين حوزه را تحت تاثير قرار دهند. هدف از انجام مطالعه حاضر، شناسايي ريسك‌هاي نگهداشت اعضاي هيئت علمي در دانشگاه يزد است. جامعه آماري پژوهش اساتيد و كاركنان دانشگاه يزد كه در زمينه استخدام اعضاي هيئت علمي به مدت 7 سال فعاليت دارند. پژوهش حاضر از لحاظ نوع داده‌ها از دسته تحقيقات كيفي است كه به لحاظ جديد بودن حوزه در زمينه مطالعات اكتشافي از روش تحليل تم استفاده گرديد. به منظور گردآوري داده‌هاي تحقيق از ابزار مصاحبه‌هاي نيمه ساختار و تحليل آن به صورت دستي انجام گرفت. يافته‌ها منجر به شناسايي 3 تم اصلي شامل ريسك ادراكي، شغلي و مديريتي و 10 تم فرعي شامل گريزپايي، وابستگي، اهمال كاري، اعتياد به كار، فرسايش شغلي، همكاري مخرب، حصارآفريني، تساوي‌گري، تطبيق ناپذيري و ضعف روانشناختي شده است. در اين پژ هش ريسك ادراكي، شغلي و مديريتي به عنوان ريسك نگهداشت معرفي شده‌اند. همچنين نتيجه گرفته شد كه اقدام به نگهداشتن اساتيد ناكارآمد ريسك‌هايي را هم براي دانشگاه، دانشجويان و اساتيد ناكارآمد به دنبال دارد كه براي دانشگاه منجر به تنزل اعتبار و وجهه علمي دانشگاه را به دنبال دارد.