تاثير ايجاد پايگاه دريايي بر افزايش قدرت دريايي جمهوري اسلامي ايران

دريا مسير عمده تجارت ميان كشورهاي جهان است. هرچه اين مسير تجاري پرازدحام‌تر باشد و محموله‌هاي گرانبهاتر از طريق آن جابجا شوند، اهميت آن آبراه بيشتر بوده و كنترل آن آبراه ارزشمندتر خواهد بود. به‌عبارتي هركه بتواند آبراهي با مختصات ذكر شده را تحت تسلط خود در آورد، قدرت بيشتري را به‌دست خواهد آورد. البته بايد به‌خاطر داشت كه يكي از الزامات تسلط بر مسيرهاي دريايي، تداوم حضور است و اين بدان معني است كه بايد شرايطي را مهيا كرد كه به‌واسطه آن بتوان وسعت و زمان حضور دريائي را توسعه بخشيد. از ملزومات شناخته شده ايجاد اين شرايط، مي‌توان به ايجاد پايگاه‌هاي دريائي اشاره كرد. نكته حايز اهميت در اين‌خصوص آن است كه براي آنكه ايجاد پايگاه بر افزايش قدرت دريايي تاثيرگذار باشد، بايد علاوه بر معيار نظامي، به معيارهاي غيرنظامي قدرت دريايي منجمله معيارهاي اقتصادي، فيزيكي، حقوقي، سياسي، فرهنگي و علمي كه به‌واسطه ايجاد پايگاه دريايي قابل دست‌يابي هستند نيز توجه شود.پژوهش حاضر از نوع كاربردي و روش آن نيز مورديزمينه‌اي است و با بررسي نظريه‌هاي قدرت دريايي و همچنين مرور داكترين دريايي قرن ۲۱ انگلستان در باب استفاده از ظرفيت‌هاي دريا، به معيارهايي دست يافته كه تبيين‌كننده تاثير ايجاد پايگاه بر افزايش قدرت دريايي جمهوري اسلامي ايران به‌حساب مي‌آيند.