خوانش پسااستعماري خسي در ميقات با تكيه بر نظرات فرانتس فانون

ادبيّات معاصر عرصۀ بازتاب جريان‌هاي فكري موجود در جامعه به شمار مي‌آيد. با وجود تنوّع شاخه‌هاي ادبيّات معاصر در جهان و تأثير و تأثّر آن بر يكديگر نمي‌توان حضور جريان‌هاي بومي را در كشورهاي شرقي و تحت استعمار ناديده گرفت؛ جوامعي كه به نوعي دوران استعمار را از سر گذرانده‌اند و در مرحلۀ پسااستعماري مي‌باشند. در پژوهش پيش رو ديدگاه منتقدانۀ پسااستعماري جلال آل احمد كه شامل مجموعه نظريات واكنش به ميراث فرهنگي استعمار است از كتاب «خسي در ميقات»، با تكيه به نظريات فرانتس فانون بررسي مي‌گردد. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي فراهم آمده است. پس از بررسي و انطباق نظريات اين دو نويسنده‌ منتقد مي‌توان گفت جلال آل احمد و فرانتس فانون در يك تفكّر مشترك و هم‌راستا، مطالعات پسا‌استعماري خود را محدود به غرب نمي‌كنند، بلكه نقد تصوير خود در نزد خود نيز بخشي از مطالعات پسااستعماري آنان است.