مقايسه اثربخشي درمان پاسخ‌محور و تحليل رفتار كاربردي بر شدت علائم و كاركردهاي اجرايي كودكان اوتيسمي

مقدمه: هدف اين مطالعه تعيين مقايسه اثربخشي درمان پاسخ‌محور و تحليل رفتار كاربردي بر شدت علائم و كاركردهاي اجرايي كودكان با اختلال طيف اوتيسم بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش به شيوه نيمه آزمايشي و از نوع طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه كودكان با اختلال طيف اوتيسم 5 تا 12 ساله بود كه در سال 1398 به مركز اوتيسم هستي بخش شهر تبريز مراجعه كردند. به‌منظور نمونه‌گيري از جامعه آماري؛ تعداد 60 كودك اوتيسمي با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در 3 گروه، آزمايش اول درمان پاسخ‌محور (20 نفر)، گروه آزمايش دوم درمان تحليل رفتار كاربردي (20 نفر) و گروه كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. داده‌ها با آزمون گارز و پرسشنامه عصب روانشناختي و شخصيتي كوليج جمع‌آوري شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه درمان پاسخ‌محور و تحليل رفتار كاربردي بر شدت علايم و كاركردهاي اجرايي در كودكان تأثير دارد و شدت علايم را در كودكان كاهش داده و كاركردهاي اجرايي را بهبود مي‌بخشد. همچنين نتايج آزمون تعقيبي نشان داد كه آموزش درمان پاسخ‌محور نسبت به تحليل رفتار كاربردي بر شدت علايم و كاركردهاي اجرايي برتري دارد. نتيجه‌گيري: توجه به روش‌هاي آموزشي پاسخ‌محور و تحليل رفتار كاربردي نقش مهمي در شدت كاهش علايم و بهبود كاركردهاي اجرايي كودكان مبتلا به اوتيسم دارد.