عوامل موثر بر تقويت روابط در شبكه‌هاي همكاري از نگاه سرمايه اجتماعي

بسياري از سرمايه‌‌‌‌گذاري‌ها بر روي تحقيق و توسعه، با هدف تحريك شكل‌‌‌‌گيري روابط همكاري انجام شده و باعث بهبود معنادار رشد اقتصادي و عملكرد نظام ملي نوآوري شده است. تاكنون مطالعات متعددي در زمينه روابط بين اعضاي شبكه‌‌‌‌ها صورت گرفته است اما خلأهايي از قبيل عدم توجه كافي به بازيگران دولتي در اين مطالعات ديده مي‌شود. اين پژوهش به دنبال ارائه الگويي براي تقويت روابط بين اعضاي شبكه‌هاي همكاري علم و فناوري مبتني بر نظريه سرمايه اجتماعي در ايران است، به طوري كه ماهيت اعضاي شبكه از نظر دولتي و خصوصي بودن نيز در نظر گرفته شود. جامعه پژوهش حاضر، اعضاي شبكه آزمايشگاهي فناوري نانو در ايران و روش پژوهش مطالعه موردي است. در گام اول عوامل مؤثر بر تقويت روابط در بين اعضاي شبكه از طريق مرور ادبيات (مربوط به نظريه سرمايه اجتماعي) شناسايي و به وسيله اجماع خبرگان تعديل شد. در گام بعد اين عوامل با استفاده از مدل‌سازي ساختاري تفسيري در تركيب‌هاي سه‌‌‌‌گانه خصوصيخصوصي، خصوصيدولتي و دولتيدولتي اولويت‌‌‌‌بندي و مقايسه گرديد. نتايج پژوهش نشان مي‌‌‌‌دهد كه عوامل برنامه‌‌‌‌ها و سياست‌هاي مديريت شبكه، تجربه روابط پيشين و مدت زمان عضويت، سه عامل ريشه‌‌‌‌اي در تركيبات مختلف دولتي دولتي، خصوصي دولتي و خصوصي خصوصي هستند. همچنين عامل برنامه‌‌‌‌ها و سياست‌‌‌‌هاي اعضاي شبكه نيز در تركيب دولتي دولتي عاملي ريشه‌‌‌‌اي و تأثيرگذار است.