راهنماي انتخاب روش اكتساب فناوري: مدل سه‌بعدي برهم‌‌كنش عوامل مرتبط با مالك، گيرنده و ماهيت فناوري

حفظ و ارتقاي جايگاه شركت‌‌ها در معادلات رقابتي، در گرو منابع فناورانه آن‌‌ها است. را‌‌ه‌‌هاي مختلفي براي دست‌‌يابي به نسل‌‌هاي جديد فناوري وجود دارد و لذا انتخاب روش مناسبي جهت اكتساب فناوري كه زمان، هزينه و برآيند آن را بهينه نمايد، داراي اهميت زيادي است. بر همين اساس، اين پژوهش با هدف شناسايي روش‌‌هاي بهينه اكتساب فناوري در شرايط و موقعيت‌‌هاي مختلف با استفاده از يك مدل سه‌بعدي ناشي از برهم‌كنش عوامل مرتبط با مالك، گيرنده و ماهيت فناوري انجام شده‌است. مدل پيشنهادي جهت انتخاب روش مناسب اكتساب فناوري شامل موقعيت‌‌هاي متعددي است كه اين موقعيت‌‌ها از برهم كنش 6 عامل در 3 بعد ايجاد شده‌‌اند. اين عوامل از مرور ادبيات و مطالعه مدل‌‌هاي اكتساب فناوري موجود و يكسان‌‌سازي تعداد زيادي از عوامل هم‌‌خانواده به‌دست آمده‌‌اند. روش‌‌هاي پيشنهادشده براساس تركيب وضعيت هر يك از عوامل در دو حالت‌‌ حدي، و در دو دسته «روش‌‌هاي بهينه» و «روش‌‌هاي امكان‌‌پذير اما غيربهينه» ارائه شده است. روش‌‌هاي «بهينه» روش‌‌هايي هستند كه با عوامل، تطابق كامل دارند و مطمئناً مناسب‌‌ترين روش براي اكتساب فناوري مي‌‌باشند. اما روش‌‌هاي «امكان‌‌پذير اما غيربهينه» در مواقعي پيشنهاد شده‌‌اند كه تطابق كامل با عوامل وضعيت وجود ندارد اما عوامل محدودكننده، آن وضعيت را نقض نمي‌‌نمايند. بدين ترتيب هر بنگاهي مي‌تواند با شناسايي و تطبيق وضعيت خود در مقايسه با عوامل مدل، «روش‌‌هاي بهينه» و «روش‌‌هاي امكان‌‌پذير اما غيربهينه» متناسب با وضعيت خاص خود را از مدل استخراج نموده و مورد استفاده قرار دهد.