آيا ريسك هاي شركت هاي دانش بنيان بيمه پذيرند؟

دركنار نقش مهم توسعه شركت‌‌هاي دانش‌‌بنيان بر توسعه‌‌پايدار كشور، اين كسب‌‌وكارها همواره درمعرض ريسك‌هايي قرارداشته‌‌اند كه حيات و موفقيت اين شركت‌ها را تهديد مي‌‌نموده است. به‌‌همين دليل حمايت ازاين كسب‌‌وكارها، درايران نيز همچون ساير كشورها مدنظر سياستگذاران وقانون‌‌گذاران بوده‌‌ و در قانون حمايت از اين شركت‌ها، صنعت‌‌بيمه به‌‌اين حمايت مكلف شده‌‌است. هرچند كه بر‌‌خلاف نص‌‌قانون باگذشت چندين سال از تصويب، اقدامي اجرايي و عملي در سمت صنعت بيمه براي اين پوشش اتفاق نيافتاده است. دراين مقاله تلاش شده با اين پيش‌فرض كه علت عمده اين عدم‌‌توفيق، عدم‌‌شناسايي صحيح و جامع از ريسك‌‌هاست، ريسك‌‌هايي كه شركت‌‌هاي دانش‌‌بنيان ايراني با آن مواجه ‌اند شناسايي و تا حد ممكن در چارچوب ابزارهاي بيمه‌‌اي رايج در كشور و جهان، راهكارهايي اجرايي براي مديريت اين ريسك‌‌ها ارائه گردد. پژوهش‌‌حاضر، ازحيث هدف كاربردي و ازحيث شيوه اجرا پيمايشي است. جامعه آماري تحقيق مديران شركت‌هاي دانش‌‌بنيان داراي مجوز و فعال بوده و از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با انتخاب اعضاي طبقه‌ها به روش تصادفي استفاده شده است. طبقه‌‌ها حوزه‌‌هاي فعاليت شركت‌ها در نظر گرفته شد. تجزيه‌‌وتحليل اين پژوهش بر اساس تعداد 175 مصاحبه از مديران شركت هاي دانش‌‌بنيان 25 استان در سال 1395 انجام پذيرفت. نتيجه حاصل از مصاحبه‌‌ها، شناسايي 23 ريسك بوده است. نتايج تحقيق نشان داد اگرچه عمده ريسك‌‌هايي كه شركت‌‌هاي دانش‌‌بنيان با آن مواجه اند (مانند ريسك‌‌بازار و‌‌ريسك‌‌قوانين‌‌ومقررات) بيمه‌‌پذير نيستند، ليكن براي پوشش تعدادي از اين ريسك‌ها ميتوان از ظرفيت‌هاي صنعت‌‌بيمه استفاده نمود (مانند ريسك‌‌محصول‌‌و ريسك‌‌مسئوليت). به‌‌همين دليل درمقاله ضمن تبيين ريسكهاي شناسايي شده، درمواردي كه راهكار بيمه‌‌اي براي هريك از اين ريسك‌ها وجود داشت، مورد بحث قرارگرفت.