ارزيابي سطوح فلزات سنگين سرب، نيكل، روي، آهن و مس در بافت عضله ماهي ميد Liza klunzingeri و ميزان ريسك مصرف آن در جزاير ( قشم، هنگام و هرمز )، استان هرمزگان

اين پژوهش به منظور اندازه‌‌گيري مقادير فلزات سنگين سرب، نيكل، روي، آهن و مس در بافت خوراكي ماهي ميد Liza klunzingeri جزاير (قشم، هنگام و هرمز) در استان هرمزگان، طي فصول تابستان و زمستان 1398 انجام شد. پس از زيست سنجي 180 نمونه صيد شده در جزاير مورد مطالعه، بافتهاي عضله جدا شدند و فريزدرايرگرديدند. سپس نمونه ها به روش هضم اسيدي آماده‌‌سازي شدند و ميزان فلزات سنگين مورد نظر با استفاده از دستگاه جذب اتمي شعله lrm;اي (مدل 700Contr AA) مورد سنجش قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بيشترين ميانگين غلظت فلزات سنگين (سرب 0.009 ±0.082، نيكل0.07 ±0.646، روي 1.33 ±31.97 و مس 0.03 ±0.881 ميكروگرم بر گرم) در جزيره قشم و بيشترين ميانگين غلظت فلز سنگين (آهن 0.75 ±19.30 ميكروگرم بر گرم) در جزيره هرمز و كمترين ميانگين غلظت فلزات سنگين (سرب 0.007 ±0.036، نيكل0.05 ±0.348، روي1.06 ±15.13، مس0.03 ±0.657 و آهن 0.4 ±12.13 ميكروگرم بر گرم) در جزيره هنگام مشاهده شد. غلظت فلزات در نمونه‌هاي آناليز شده در مقايسه با استانداردهاي بين‌المللي سازمان جهاني و كشاورزي FAO، سازمان بهداشت جهاني WHO، سازمان غذا و دارو امريكا FDA، مركز ملي بهداشت و پزشكي استراليا NHMRC و وزارت كشاورزي و غذاي انگلستان UKMAFF پايين‌تر بود و از لحاظ آماري اختلاف معناداري را نشان مي‌‌داد. همچنين ميزان پتانسيل خطرپذيري و شاخص خطر براي بيماري‌ هاي غيرسرطاني در بالغين و كودكان در بافت عضله اين ماهي كمتر از 1 به‌دست آمد، لذا بر اساس نتايج اين تحقيق در حال حاظر استفاده از اين گونه ماهي براي مصارف انساني مشكلي را از ديدگاه سلامت و بهداشت عمومي ايجاد نخواهد كرد.