كاربرد غشاي پليمري در نمك زدايي از آب

فرايندهاي غشايي از مرسوم‌ترين روش‌ها براي شيرين‌سازي آب و حذف نمك‌ها از آب‌هاي شور به شمار مي‌آيند و با توجه به برآورد هزينه و مصرف انرژي، فرايندهاي مناسبي هستند كه كاربرد عملي گسترده‌اي دارند. طراحي غشاها به شكل ها و اندازه هاي گوناگون، انجام فرايند جداسازي در دماي محيط، كم ترين مصرف مواد شيميايي مانند حلال‌ها و ساير افزودني‌ها از برتري‌هاي فناوري غشايي نسبت به فرايندهاي معمول و كلاسيك جداسازي مي باشند. فرايندهاي غشايي متفاوتي براي شيرين‌سازي آب استفاده مي‌شود كه شامل فرايندهاي غشايي اسمز معكوس، الكترودياليز، ميكروفيلتراسيون، اولترافيلتراسيون و نانوفيلتراسيون مي‌باشند كه البته اهميت دو روش اسمزمعكوس و الكترودياليز از ساير روش‌ها بيش تر است.  غشاهاي به كار رفته در صنعت شيرين‌سازي آب به طور عمده از انواع پليمرها هستند و پليمرها با توجه به تنوع ساختاري و ويژگي ها از جايگاه ويژه‌اي دراين ‌بين برخوردارند به‌طوري‌كه دامنه كاربرد آن‌ها در فرايندهاي غشايي در حال افزايش است. از مناسب‌ترين و كارآمدترين غشاهاي پليمري قابل كاربرد در كشور مي‌توان به سلولزاستات، غشاهاي كامپوزيتي پلي آميد، پلي سولفون ، پلي‌اتيلن، پلي‌پروپيلن ، پلي كربنات، پلي تترا فلورو اتيلن، پلي وينيليدين فلورايد و پلي دي متيل سيلوكسان اشاره كرد. روش‌هاي مهم بهبود كارايي غشاهاي پليمري براي نمك‌زدايي از آب شامل موردهاي بسياري است كه تهيه كوپليمرها و همچنين آميزه‌هاي پليمري، انجام اصلاح هاي شيميايي بر روي ساختار پليمرها و يا عامل دار كردن شيميايي آن‌ها، تهيه كامپوزيت‌ها، و انجام اصلاحات فيزيكي و يا شيميايي در سطح برخي پليمرها از اولويت بالاتري برخوردارند كه بايد به بروز تلفيقي از ويژگي هاي دلخواه مكانيكي، آب ‌دوستي، شيميايي، گرمايي و مقاومت هيدروليزي در پليمر منجر شود و در همان حال پليمر مربوطه از شار و طرد نمك چشمگيري نيز برخوردار باشد. در اين مقاله، فرايندهاي غشايي و پليمرهاي گوناگون مورداستفاده در اين صنعت معرفي خواهند شد.