الگوي ساختاري روابط بين ادراك از دين داري والدين، ويژگي هاي شخصيتي، انتظار فايده دين داري و دين داري فرزندان

هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي گر ويژگي هاي شخصيتي صداقت-فروتني، همسازي و وظيفه شناسي و انتظار فايده دين داري در رابطه بين ادراك از دين داري والدين با دين داري فرزندان در دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. بدين منظور 500 دانشجو با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي از دانشكده هاي واقع در دانشگاه شهيد چمران اهواز انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه جهت گيري مذهبي با تكيه بر اسلام، پرسش نامه شخصيت هگزاكو و پرسش نامه انتظار فايده دين داري بود. يافته ها نشان داد كه ادراك از دين داري والدين به صورت مستقيم و غيرمستقيم بر دين داري فرزندان اثر مي گذارد. ويژگي هاي شخصيتي صداقتفروتني، هم سازي و وظيفه شناسي، و انتظار فايده دين داري نيز متغير ميانجي گر است كه بر دين داري فرزندان اثر مي گذارد. انتظار فايده دين داري مهم ترين ميانجي گر در رابطه بين ادراك از دين داري والدين و دين داري فرزندان بود. چون اين متغيرهاي ميانجي مي توانند نقش واسطه اي را بين ادارك از دين داري والدين و دين داري فرزندان ايفا نمايد، لزوم توجه به اين متغيرها در حوزه دين داري ضرورت دارد.