كاربرد طيف‌هاي فرابنفش-مرئي و رزونانس مغناطيسي هسته اي دي‌كاتيون پورفيرين‌ها در بررسي انعطاف‌پذيري ساختاري پورفيرين‌ها در حالت محلول

در اين پژوهش، تأثير پروتون دار شدن مركز پورفيرين بر طيف هاي UV-vis، 13C NMR و H NMR مزو-تترا(آريل)پورفيرين ها بررسي شد. پورفيرين هاي به كار برده شده از نظر توانايي  الكترون د هندگي و ازدحام فضايي گروه هاي موقعيت مزو با هم تفاوت دارند. در طيف UV-vis جابجايي در موقعيت نوار سورت و در طيف هاي NMR تغيير در جابجايي شيميايي هيدروژن و كربن هاي موقعيت بتا شواهدي در مورد ميزان تغيير شكل بيرون از صفحه اي هسته پورفيرين به دست مي دهند. همچنين، موقعيت نوارهاي مربوط به طول موج هاي بلندتر در طيف UV-Vis دي كاتيون ها ارتباط مستقيمي با ميزان هم صفحگي گروه هاي آريل موقعيت هاي مزو با صفحه ميانگين پورفيرين دارد. جانشين كردن موقعيت اورتوي گروه فنيل با گروه هاي حجيم متيل و كلر منجر به كاهش زيادي در ميزان زيني شكل شدن مركز پورفيرين و هم صفحگي گرو ه هاي آريل با آن م ي شود. به كارگيري هم زمان از سه نوع طيف بيني ياد شده، اطلاعات مفيدي در مورد ميزان انعطاف پذيري هسته پورفيرين نسبت به تغيير ساختار از صورت بندي مسطح به صورت بندي زيني شكل فراهم مي كند. همچنين اين تغييرهاي طيفي امكان مقايسه  اندازه نسبي زاويه دووجهي بين گروه هاي آريل و صفحه ميانگين پورفيرين هاي گوناگون را فراهم مي كند.