مروري بر مطالعه هاي تزريق آب كم شور در مخزن‌هاي كربناته و چالش هاي موجود

فرايند تزريق آب و سيلاب زني در سال هاي متمادي به عنوان يكي از روش هاي مهم و كاربردي براي حفظ فشار مخزن و بهبود جريان نفت به سمت چاه‌هاي توليدي شناخته شده است. نتيجه هاي به دست آمده از مطالعه ها بيانگر آن است كه جنس سنگ، تركيب و درجه شوري آب تزريقي در كارايي فرايند سيلاب زني تاثير به ‌سزايي دارند. تزريق آب كم شور به دليل در دسترسي و ارزان بودن آب و سازگاري آن با محيط زيست نسبت به ساير روش هاي تزريقي كاربردي تر است. نتيجه هاي آزمايشگاهي بيانگر اين است كه بيش ترين بازيافت نفت زماني به دست مي آيد كه  غلظت نمك آب تزريقي كم تر از آب سازند باشد. مكانيسم هاي بسياري براي توصيف عملكرد تزريق آب كم شور در ازدياد برداشت نفت بيان شده است كه مهاجرت ذره هاي رس، تغيير ترشوندگي، تبادل يوني، انبساط لايه دوگانه، تغيير PH، حلاليت كاني و اثر نمك از جمله آ ن ها است. برهم كنش ها و اثر متقابل اين مكانيسم ها افزون بر تأثير مستقل هريك از آن ها، بر پيچيدگي شناخت عملكرد دقيق تزريق آب كم شور افزوده است. اگرچه اعتقاد عمومي بر اين استكه تزريق آب كم شور سبب افزايش ضريب بازيافت نفت مي شود ليكن به دليل تناقض در نتيجه هاي برخي از آزمايش ها ابهام هايي در اين زمينه وجود دارد. در اين مقاله چكيده اي از مهم ترين مطاله هاي منتشر شده در زمينه اثر آب كم شور در مقياس آزمايشگاهي ارايه و مشاهده هاي ميداني و موردهاي مرتبط با شبيه سازي فرايندهاي درگير در تزريق آب كم شور بيان مي شود. افزون بر اين به چالش هاي مطالعه هاي مرتبط با تزريق آب كم شور اشاره خواهد شد.