اثربخشي آموزش مهارتهاي اجتماعي دوازدهگانه تيموتي كمپبل-كامرفورد بر همدلي دانشآموزان دختر دوره پايه ششم ابتدايي داراي مشكلات رفتاري

مقدمه: يكي از مشكلاتي كه برخي از كودكان داراي مشكلات رفتاري تجربه مي كنند، ناتواني در ابراز همدلي است كه اين امر لزوم ارائه آموزش هاي روان‌شناختي را به اين دسته از افراد ضروري مي‌سازد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي دوازده گانه تيموتي كمپبلكامرفورد بر همدلي دانش آموزان دختر دوره پايه ششم ابتدايي داراي مشكلات رفتاري انجام شد. روش‌ كار: جامعه آماري اين پژوهش آزمايشي دربرگيرنده كليه دانش آموزان دختر پايه ششم ابتدايي شهر تبريز در سال تحصيلي 13991398 بود كه تعداد 30 دانش آموز مطابق با نمره برش در مقياس درﺟﻪﺑﻨﺪي مشكلات رفتاري Conners فرم معلم و والدين، داراي مشكلات رفتاري تشخيص داده شدند كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي ساده در گروه هاي آزمايش و گواه (15 نفر در هر گروه) جايگزين شدند. هر دو گروه مقياس همدلي Davis (1983) را تكميل كردند و پس از اتمام 12 جلسه آموزش مهارت هاي اجتماعي دوازده گانه تيموتي كمپبلكامرفورد (هفته‌اي دو جلسه به مدت 7 هفته) در گروه آزمايش، پرسشنامه همدلي Davisتوسط گروه ها تكميل شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس تك متغيره و چندمتغيره در نرم افزارSPSS.16 تحليل شدند. يافته ها: آموزش مهارت هاي اجتماعي دوازده گانه تيموتي كمپبلكامرفورد بر همدلي و خرده مقياس هاي آن (توجه همدلانه، ديدگاه گرايي و آشفتگي شخصي) كودكان داراي مشكلات رفتاري تاثير دارد (P 0.001). نتيجه گيري: با توجه به تاثير آموزش مهارت هاي اجتماعي دوازده گانه تيموتي كمپبلكامرفورد بر افزايش همدلي كودكان داراي مشكلات رفتاري؛ استفاده از اين رويكرد به عنوان يك روش آموزشي مؤثر توصيه مي‌شود.