نقش معلمان در اصلاح برنامه درسي آموزش زبان در نظام آموزشي ايران

نقش بنيادين معلمان زبان را در راستاي اجراي سياست‌هاي آموزش زبان نمي‌توان ناديده گرفت. در سال‌هاي اخير بطور كلي نقش معلمان، و بطور خاص كاركرد آنان در اصلاح برنامه درسي، مورد توجه زيادي قرار گرفته است، چرا كه اين نقش و حضور فعال معلمان در فرايند اصلاح برنامه درسي حائز اهميت بسيار است. اين مطالعه بر آن است تا شيوه كاربردي نقش گروهي از معلمان زبان انگليسي به‌عنوان زبان خارجي را در زمان اصلاح برنامه درسي بررسي كند. در راستاي بررسي موضوع مورد بحث، در اين بررسي از روش پژوهش روايي بهره گرفته شده و رويكرد بوم‌شناختي پريستلي، بيستا، و رابينسون (2015) مطمح نظر قرار گرفته است. در اين پژوهش هفت معلم (بين ۳۰ تا ۴۵ ساله) با تجربه تدريس انگليسي به‌عنوان زبان خارجي كه داراي سابقه تدريس بيش از 10 سال در دبيرستان‌هاي دولتي بودند، شركت كردند. روشي هدفمند و نمونه‌گيري توپ برفي براي انتخاب معلماني كه هم كتاب‌هاي درسي قديم و هم جديد ارائه شده توسط وزارت آموزش و پرورش را بيشتر از پنج سال تدريس كردند، استفاده شد. نتايج بدست آمده در اين پژوهش حاكي از آن بود كه معلمان نقش اجرايي خود را براي كنار آمدن با چالش‌ها از طريق اتكا به‌تجربه‌هاي گذشته، ساختن تصويري از آينده و اجراي برنامه درسي علي‌رغم مشكلات پيش‌ رو اعمال كردند. اين مطالعه همچنان اهميت نقش معلم در توسعه حرفه‌اي و بهبود تحصيل و يادگيري در زمان اصلاح برنامه درسي را نشان مي‌دهد.