بررسي تأثير همزيستي ميكوريزي بر خصوصيات رشدي و كلنيزاسيون پايه‌هاي متداول بادام در شرايط مطلوب و تنش كم آبي

خشكي از جمله تنش هاي محيطي مهم است كه بر رشد و نمو گياهان اثر منفي مي گذارد. قارچ هاي ميكوريز آربسكولار در فراهم كردن آب و جذب مواد غذايي و افزايش تحمل به خشكي گياهان به نفع ميزبان خود عمل مي كنند. در اين پژوهش اثر قارچ هاي ميكوريزي بر صفات رشدي و مقاومت به تنش كم آبي در پايه هاي متداول بادام در آزمايشي    به صورت فاكتوريل در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي شهركرد مورد بررسي قرار گرفت. فاكتور هاي اين تحقيق شامل فاكتور اول، قارچ ميكوريز در دو سطح شامل :M0 بدون مصرف قارچ ميكوريزي به عنوان شاهد و :M1 مصرف قارچ ميكوريزي، فاكتور دوم پايه بادام در چهار سطح (GN، GF، محلي شوراب 2 و تلخ) و فاكتور سوم تنش كم آبي در چهار سطح (I1: بدون تنش به عنوان شاهد، I2: 20 درصد، I3: 40 درصد و I4: 60 درصد تخليه رطوبت قابل استفاده گياه بودند. نتايج نشان داد بين چهار پايه مورد آزمايش اختلاف معني داري بين صفات مورد بررسي وجود داشت. حداكثر مقادير اين صفات از پايه GF حاصل شد. تيمار تنش كم آبي منجر به تفاوت معني دار در صفات مورد بررسي شد. با افزايش تنش كم آبي از تيمار بدون تنش I1)) به تيمار حداكثر تنش (I4)، ميزان كلنيزاسيون و وزن خشك ريشه كاهش يافت. تلقيح قارچ هاي ميكوريزي     به ترتيب منجر به افزايش 27 و 40 درصدي وزن خشك و كلنيزاسيون ريشه شد. بيشترين ميزان رشد طولي درخت، رشد قطري ساقه، وزن خشك اندام هوايي به ترتيب به ميزان 55.1، 5.1 سانتيمتر و 71 گرم از تيمار تركيبي GF+I1 بدست آمد. حداكثر ميزان كلنيزاسيون ريشه از تيمار تركيبيI1+ M1  به ميزان 74.5 درصد بدست آمد. بر اساس نتايج اين پژوهش با تلقيح قارچ هاي ميكوريزي، صفات رشدي افزايش و اثرات منفي تنش كم آبي كاهش يافتند.